Είναι Disney Infinity 2.0; Μήπως είναι Disney Infinity: Marvel Super Heroes; Ή να το πούμε Disney Infinity 2.0: Marvel Super Heroes; Και με τις τρεις ονομασίες να θεωρούνται δόκιμες, δεν είναι παράξενο που η κατάληξη είναι…μπέρδεμα. Εντός και εκτός gameplay.
To Disney Infinity 2.0 (εμείς εδώ καταλήγουμε) πατάει στα χνάρια του προκατόχου του, αφού χωρίζεται στο Toy Box, το, τρόπον τινά, mini-Minecraft με θεματικές Disney και μια σειρά από campaigns και mini-games. Τροποποιήσεις παρουσιάζονται σε κάθε πρόσωπο του τίτλου με θετικές και αρνητικές να δείχνουν αποφασισμένες να αλληλοακυρώνονται με κάθε ευκαιρία.
Σε αντίθεση με την περσινή κυκλοφορία, το νέο Starter Pack έχει ένα μόλις Play Set αντί για τρία, αυτό των Avengers. Το θετικό της υπόθεσης βέβαια είναι το γεγονός ότι και οι τρεις χαρακτήρες που συνοδεύουν το Play Set (Thor, Iron Man και Black Widow) ανήκουν στο ίδιο σύμπαν, άρα το co-op είναι εφικτό από την αρχή. Πέρυσι με κάθε διαθέσιμη φιγούρα του Starter Pack να ανήκει σε άλλο σύμπαν, το co-op απαιτούσε αγορά μιας ακόμη φιγούρας τουλάχιστον. Όσοι έχουν συλλογή από πέρυσι, δεν θα την παραμερίσουν. Τα Play Sets του πρώτου τίτλου δεν είναι μεν συμβατά, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι. Φιγούρες, power discs κ.λπ. λειτουργούν κανονικά. Τα νέα όμως δεν συνεργάζονται ανάλογα με την προηγούμενη έκδοση. Αναμενόμενο βέβαια. Συνεπώς το ολιγόωρο campaign που περιλαμβάνεται στο Starter Pack προφέρει πολύ λιγότερο περιεχόμενο από το περσινό πακέτο, ενώ μαστίζεται από αδιάφορα fetch quests και διάφορα ζητήματα που υποβαθμίζεται τελικά σε ευκαιρία για τη συλλογή sparks. Με αυτά αγοράζονται διάφορα αντικείμενα για το Toy Box, συγκεντρώνονται με δραστηριότητες εντός και εκτός αυτού, αφήνοντας πίσω το παλιό παράδειγμα με τα πολλαπλά και μπερδεμένα “νομίσματα”.
Όλα λαμβάνουν χώρα στην καρτουνίστικη Νέα Υόρκη με τον εκάστοτε ήρωα να αναγκάζεται να καλύψει μεγάλες αποστάσεις για να κάνει παρόμοια πράγματα. Η επανάληψη είναι σχετική ως πρόβλημα δεδομένου ότι το κοινό του τίτλου είναι οι νεαρότεροι gamers, ωστόσο η πλοήγηση είναι ιδιαίτερο ζήτημα. Οι Iron Man και Thor απλά πετούν και λύνουν το πρόβλημα, αλλά χαρακτήρες όπως η Black Widow, αναγκάζεται σε συχνό “ποδαρόδρομο” ή ασκήσεις υπομονής με τον ανεκδιήγητο έλεγχο των διαθέσιμων οχημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μαρτύριο τελειώνει όταν διατίθεται, επιτέλους, ένα ιπτάμενο όχημα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας. Η μάχη μπορεί να φιλοτεχνήθηκε από την Ninja Theory, όχι από την Avalanche Software, αλλά παραμένει απλή, όπως και περιμένει κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις. Μια σημαντική βελτίωση όμως παρατηρείται στην εξέλιξη των χαρακτήρων. Στην πρώτη έκδοση του παιχνιδιού, το levelling δεν είχε ιδιαίτερα σημαντικές επιπτώσεις. Αυτή τη φορά δεν είναι έτσι πάντως με κάθε χαρακτήρα να έχει ταβάνι το 20ό level και το δικό του skill tree. Η αλλαγή αυτή αγγίζει και όλους τους χαρακτήρες/φιγούρες που έχετε κρατήσει από τον πρώτο τίτλο, παροχή που κάθε άλλο παρά αδιάφορη θεωρείται. Μάλιστα κάθε skill tree έχει, πέραν κάποιων βασικών και οικουμενικών ιδιοτήτων, πραγματικά στοχευμένες στον εκάστοτε χαρακτήρα ιδιότητες. Βέβαια αν αφοσιωθείτε σε κάποιον χαρακτήρα και ύστερα θυμηθείτε κάποιον άλλον, έχετε κατά νου ότι θα ξεκινήσει από τα χαμηλά και θέλει το δικό του χρόνο για να “διακοσμήσει” επαρκώς το αντίστοιχο skill tree.
Στον ίδιο κόσμο θα βρείτε crossover coins που επιτρέπουν την είσοδο χαρακτήρων από άλλους κόσμους. Αρκεί βέβαια να αγοράσετε και τη φιγούρα. Τα συμπεριλαμβανόμενα power discs από την άλλη (που κατά τα άλλα πωλούνται και πάλι μεμονωμένα και στα τυφλά) αποτελούν γεύση για νέα mini games. Το ένα αποτελεί dungeon crawler που λειτουργεί σχετικά καλά για τις ανάγκες του παιχνιδιού, ενώ το άλλο ρίχνει τον παίκτη σε λογική tower defence. Εκεί τα πράγματα λειτουργούν αλλά είναι σίγουρα πιο άχαρα, πράγμα που θα καταλάβετε από την πρώτη φορά που θα επιχειρήσετε να τοποθετήσετε towers. Πολύ απλά, ο χειρισμός δεν βοηθά αφού λειτουργεί σαν να είστε στο Toy Box, όχι κατά τις απαιτήσεις ενός τίτλου tower defence.
Το καλύτερο πρόσωπο του Disney Infinity 2.0 βρίσκεται στο Toy Box. Εδώ τα tutorial είναι πιο βοηθητικά, πράγμα αναγκαίο αφού οι δυνατότητες του editor είναι εκτενείς και απαιτούν χρόνο εξοικείωσης. Χρόνο θα χρειαστούν και οι γνώστες του περσινού τίτλου και μάλιστα για καλό. Οι μηχανισμοί του editor είναι αρκετά πιο πρακτικοί και βελτιωμένοι, άρα υπάρχουν νέα πράγματα για να μάθετε. Το σύνολο εξακολουθεί να είναι πιο πολύπλοκο από όσο θα θέλαμε, υπολογίζοντας ειδικά και το κοινό στόχο του franchise. Από την άλλη βέβαια σπανίως γίνονται θαύματα με editors όταν το βασικό “όπλο” του παίκτη είναι κλασικό χειριστήριο. Φέτος όχι μόνο μπορούν να ενωθούν πολλαπλοί κόσμοι για να συντεθούν ακόμη μεγαλύτερα δημιουργήματα, αλλά μάλλον βαρετές διαδικασίες όπως η ανέγερση απλού αστικού τοπίου μπορεί να ανατεθεί σε builders με τον παίκτη να στρέφει αλλού την προσοχή του, όπως στο σχεδιασμό προκλήσεων, ακόμη και μοναδικών mini-games. Εξάλλου θα πρέπει να απασχοληθεί και με εσωτερικούς χώρους αυτή τη φορά. Αν αυτό δεν ανάψει δημιουργικές φωτιές, δεν ξέρουμε τι περιμένετε να συμβεί. Επιπλέον τα διάφορα αντικείμενα ξεκλειδώνονται μεν με σειρά (και κάποια εφόσον έχετε στην κατοχή σας το αντίστοιχο Play Set) αλλά αυτό από μόνο του αποτελεί βελτίωση από την προηγούμενη κατάσταση, που όχι μόνο ζητούσε εικονικό νόμισμα, αλλά άφηνε και τη διαλογή κυριολεκτικά στην τύχη με μια ρουλέτα να οδηγεί στην επιλογή του αντικειμένου. Ακόμη και να μην έχετε την απαραίτητη όρεξη ή την υπομονή, με τόσα δημιουργήματα παικτών διαθέσιμα για download, αρκεί να αφιερώσετε χρόνο για να ανακαλύψετε τα αναπόφευκτα περιστασιακά διαμάντια.
Τεχνικώς πάντως η απογοήτευση είναι δεδομένη. Δεν έχει νόημα να περιμένετε θαύματα στις εκδόσεις για τα νεότερα συστήματα όπως διαπιστώσαμε από την έκδοση για PS4, αλλά, δεδομένων των περιστάσεων, κάτι τέτοιο δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Υψηλότερη ανάλυση και σταθερό frame rate (όχι όμως πάνω από τα 30fps) είναι αυτό που μπορείτε να περιμένετε. Τα απανταχού μοντέλα εξακολουθούν να είναι εσκεμμένα απλοϊκά και τα campaigns των Play Sets δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν. Το πρόβλημα όμως είναι τελείως άλλο. Η εμπειρία μαστίζεται από glitches και σχεδιαστικές επιλογές που μόνο ως εμπόδια λειτουργούν. Θα δείτε loading screens να παραμένουν παρότι ακούγεται ήδη ο ήχος του cut scene. Σε σημεία θα ακούτε ότι κάποια πόρτα ανοίγει, πως κάποια ανταμοιβή σάς περιμένει, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα προλάβετε να τη δείτε. Ίσως στα κλεφτά. Πολλές ενδείξεις γίνονται αφορμή για να παγώσουν, εσκεμμένα, τα πάντα. Ακόμη και κάποιο μήνυμα που αποφασίζει ότι πρέπει να εμφανιστεί και δεύτερη φορά, στο κέντρο της οθόνης, παρότι βρίσκεται ακόμη κάτω αριστερά. Τέτοια μικρά εμπόδια βρίσκονται παντού χωρίς να κάνουν τόπο για τον ενθουσιασμό των μικρών gamers που έχουν πάντα μια απλή έγνοια: να πέσουν με τα μούτρα στο παιχνίδι.
Άρα δεν είναι πάρα λογικό το συμπέρασμα ότι το Disney Infinity 2.0 εφαρμόζει το ρητό “2 βήματα μπροστά, 1 πίσω”. Είναι ξεκάθαρο ότι έχει δρόμο ακόμη μπροστά του για να γίνει τόσο φιλικό όσο ένα πραγματικό toy box, εργαλείο εξάσκησης για τη φαντασία των μικρών παικτών. Παραμένει ακόμη business model με κρίση ταυτότητας και αποζητά μεγαλύτερες δόσης της μαγείας στην οποία στηρίζεται η ίδια η Disney.
Version Tested: PS4
