Κόψε-Ράψε: Η αναμέτρηση των pixel

Ο χαμός δείχνει να συνεχίζεται και μάλλον η όποια αναστάτωση δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα. Η διαμάχη μεταξύ PS4 και Xbox One μαίνεται για τα καλά και όλοι δείχνουν να μετρούν γραμμές και pixel στους κοινούς τίτλους για να αποδείξουν, οι μεν στους δε, ποιο μηχάνημα είναι ισχυρότερο. Η δύναμη του PS4 φαίνεται να είναι ξεκάθαρη καθώς οι περισσότεροι τίτλοι του καταφέρνουν το πολυπόθητο 1080p όταν ο ανταγωνισμός υποφέρει στα 900p. Λάδι στη φωτιά ρίχνουν και διάφοροι της βιομηχανίας με τις δηλώσεις τους, ενώ η καταστροφική δήλωση του Vincent Pontbriand (παραγωγού του Assassin’s Creed Unity) ότι οι δύο εκδόσεις θα τρέχουν σκόπιμα στην ίδια ανάλυση ήταν αρκετή για να ξεσπάσει πόλεμος (η μετέπειτα “διόρθωση” των λεγόμενών του δεν είχε πια σημασία).

Τι γίνεται λοιπόν; Γιατί τόσος χαμός για την ανάλυση των τίτλων; Το θέμα δεν είναι ασήμαντο. Θα μπορούσα να πω το τετριμμένο ότι στην πραγματικότητα σημασία δεν έχει η ανάλυση, αλλά το gameplay και, βασικά, θα είχα απόλυτο δίκιο. Από τη στιγμή που τα τεχνικά δεν μπαίνουν εμπόδιο στο όραμα των δημιουργών, η όποια ανάλυση και frame rate (30/60 fps) δεν έχει σημασία. Άλλωστε όταν παίζουμε δεν μετράμε γραμμές στην οθόνη, ενώ οι scaler των μηχανημάτων κάνουν πραγματικά δύσκολη τη διάκριση μεταξύ ψεύτικου και αληθινού 1080p. Το frame rate φαίνεται φυσικά και έχει όντως μεγάλη διαφορά (καθώς επηρεάζει την απόκριση και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες), αλλά αν η ομάδα ανάπτυξης καταφέρει να προσφέρει ένα σταθερό ρυθμό καρέ, τότε τα προβλήματα ουσιαστικά εξαλείφονται.

Γιατί λοιπόν υπάρχει γκρίνια; Η βάση της διαμάχης είναι μάλλον ψυχολογική. Ή καλύτερα, θέμα γοήτρου. Έχω πει πολλές φορές ότι ο άνθρωπος “αναγκάζεται” συχνά να δικαιολογήσει στον εαυτό του την όποια επιλογή/αγορά έχει κάνει και ένας τρόπος είναι να αποδείξει την ανωτερότητα της επιλογής του σε σχέση με την αντίστοιχη του ανταγωνισμού. Επομένως, όταν βλέπει ότι το PS4 βγάζει για την ώρα υψηλότερες αναλύσεις από το Xbox One, νιώθει ότι έκανε τη σωστή επιλογή και για κάποιο λόγο χαίρεται περισσότερο το μηχάνημά του.

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν ίσως αμφότερες οι πλευρές είναι τα παιχνίδια που παίζονται κάτω από το τραπέζι. Οι δηλώσεις των ομάδων ανάπτυξης δεν είναι πάντοτε τυχαίες ή ειλικρινείς. Πολλές φορές στηρίζονται σε ευρύτερες συμφωνίες με την εταιρεία του εκάστοτε μηχανήματος, συμφωνίες που οδηγούν σε θετικές δηλώσεις προς τη μία ή την άλλη παράταξη.

Θα πρέπει να πω εδώ ότι ναι το PS4 δείχνει να έχει για την ώρα το πάνω χέρι όσον αφορά τον τεχνικό τομέα. Πιστεύω όμως ότι η Microsoft δεν έχει πει την τελευταία της κουβέντα, ενώ η εξέλιξη των εργαλείων των ομάδων ανάπτυξης θα επιτρέψει ίσως τη μείωση/εξάλειψη της όποιας ψαλίδας.

Πιστεύω όμως επίσης ότι η όλη διαμάχη συντηρείται τεχνητά, με σκοπό να κρυφτούν μεγαλύτερα προβλήματα. Ποια είναι αυτά; Μα η έλλειψη τίτλων για τη νέα γενιά, παραγωγών που θα δικαιολογήσουν πραγματικά τη μετάβαση. Για την ώρα, η αγορά είναι γεμάτη από επανακυκλοφορίες και οι νέοι τίτλοι μετριούνται στα δάχτυλα, πόσο μάλλον οι καλοί νέοι τίτλοι.

Η κατάσταση κάποια στιγμή θα αλλάξει. Αλλά την επόμενη φορά που θα τσακώνεστε για τις γραμμές και τα pixel, θυμηθείτε ότι αυτή η διαμάχη στηρίζεται στο ότι δεν έχετε με τίποτα καλύτερο να ασχοληθείτε.

Π.χ. με έναν πραγματικό τίτλο επόμενης γενιάς.