Δεν χωράει αμφιβολία πως η σειρά NBA 2K αποτελεί ένα υπέρλαμπρο διαμάντι στην ιστορία των video games. Ποτέ ένας αθλητικός τίτλος δεν κατάφερε να κυριαρχήσει στο χώρο του τόσο ολοκληρωτικά όσο τα ΝΒΑ 2Κ. Ακόμη και πέρσι, όταν πραγματοποιήθηκε το βήμα προς την καινούρια γενιά, το NBA 2Κ14 ήταν ένας από τους πιο πετυχημένους τίτλους της σειράς. Αυτό μάλιστα συνέβη παρά τα αρκετά προβλήματα που προέκυψαν κυρίως από τη βιασύνη για μια κυκλοφορία στις νέες κονσόλες κατά το νωρίτερο δυνατό.
Φέτος λοιπόν, όπως μας έχουν συνηθίσει στο παρελθόν, οι άνθρωποι της Visual Concepts είχαν βάλει σκοπό να διορθώσουν αυτά τα προβλήματα, προσθέτοντας παράλληλα και φρέσκα στοιχεία στο μείγμα τους. Εκ πρώτης όψεως, οι αλλαγές μπορεί να μοιάζουν ασήμαντες αλλά μετά από μερικές ώρες ενασχόλησης, εύκολα θα γίνει αντιληπτό πως τελικά, όντως, το ΝΒΑ 2Κ15 είναι, σε σημαντικό βαθμό, ένα διαφορετικό παιχνίδι από τους προκατόχους του.
Κατά πρώτον, το περιβάλλον του παιχνιδιού, τα μενού και τα βασικά game modes δεν έχουν αλλάξει μορφή. Το MyLeague, ο, τρόπον τινά, έλεγχος μιας ομάδας σε όλα τα επίπεδα, από τα οικονομικά μέχρι τους αγώνες σε βάθος 80 χρόνων, που αποτελεί και το ένα εκ των δύο κυριότερων διεργασιών του τίτλου, έρχεται πλέον και στα νέα συστήματα με ελάχιστες αλλαγές, συνεχίζοντας την καλή δουλειά που είχε γίνει ήδη από την προηγούμενη γενιά. Αντίθετα ο έτερος Καππαδόκης, το MyCareer, παρουσιάζεται αρκετά διαφοροποιημένο. Πλέον ο παίκτης αποτυγχάνει να μπει στο draft του ΝΒΑ και πρέπει να αναζητήσει την τύχη του σε ολιγοήμερα συμβόλαια με τις ομάδες, προκειμένου να βρει το δρόμο του προς την κορυφή. Το όλο εγχείρημα είναι αρκετά κινηματογραφικό, με πληθώρα cutscenes και αλληλεπιδράσεων με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας (συμπαίκτες, προπονητή και ιδιοκτήτες), προσφέροντας όμορφο αποτέλεσμα.
Επίσης, σε συνέχεια από πέρσι, σημαντικούς πόντους κερδίζει το MyGM, όπου ως General Manager, πρέπει να οδηγήσετε την ομάδα σας στον τίτλο κάνοντας ό,τι μπορείτε εκτός παρκέ. Σαφώς πιο ραφιναρισμένο σε σχέση με το περσινό βιαστικό αποτέλεσμα, αποτελεί μια ακόμη εξαιρετικά σχεδιασμένη εμπειρία. Δυστυχώς όμως, το ίδιο δεν συμβαίνει με το MyPark, δηλαδή την massively multiplayer αρένα του παιχνιδιού. Διαλέγοντας μια από τις 3 “λέσχες”, δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχετε σε αγώνες, τα λεγόμενα μονά, ή σε πρωταθλήματα με αντιπάλους από τα άλλα κλαμπ. Πέρα από την απουσία εκτεταμένης δράσης, άλλωστε δεν έχει πολλές μέρες ο τίτλος στην αγορά, η δόμηση των αγώνων είναι απαράδεκτη. Μπορεί να χρειαστεί αναμονή πάνω από 30 λεπτά για να βρεθεί αγώνας και τότε μπορεί να είναι αργά για την υπομονή των παικτών, η οποία δοκιμάζεται συνέχεια κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην ίδια αρένα.
Μιλώντας για προβλήματα, εκεί που το NBA 2K15 απογοητεύει είναι ο online τομέας. Είτε πρόκειται για έναν απλό αγώνα, είτε για συμμετοχή στο MyPark, δύσκολα θα γίνει εφικτή η ολοκλήρωση ενός αγώνα. Οι διακοπές είναι συνεχείς, οι αποσυνδέσεις από τους server της 2Κ είναι πλέον το σύνηθες και ο εκνευρισμός είναι τεράστιος. Χαρακτηριστικά, στη διάρκεια 2 ωρών, υπήρξαν πάνω από 25 αποτυχημένοι αγώνες, με την αίσθηση που επικρατεί στο τέλος να είναι πως χάνεται χρόνος και διάθεση για περαιτέρω προσπάθεια. Πέρα από τους αγώνες, πλέον το NBA 2K15 εξαρτάται όλο και περισσότερο από το Virtual Currency, το οποίο ανεβαίνει με κάθε αγώνα και χαρίζει στους παίκτες την ευκαιρία να αναβαθμίσουν είτε ποιοτικά είτε εμφανισιακά τον εαυτό τους. Πλέον, κάθε αγορά, ακόμη και κάποιο τατουάζ ή νέο ζευγάρι παπούτσι (που επηρεάζει περισσότερο και το παιχνίδι στο παρκέ) κοστίζει ένα σεβαστό -αν όχι πανάκριβο- ποσό, κάτι που κάθε άλλο παρά ενθαρρύνει τον παίκτη να το αποκτήσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, για την πραγματοποίησή τους θα πρέπει το παιχνίδι να είναι συνδεδεμένο στο σύστημα της 2Κ, κάτι το οποίο είναι απίθανο να κρατήσει πάνω από μια συνεχόμενη ώρα παιχνιδιού. Έτσι τελικά, μπορεί να προσπαθεί κάποιος να παίξει για αρκετή ώρα και στο τέλος και να μην έχει ολοκληρώσει ούτε έναν αγώνα και να έχει κάνει μια τρύπα στο νερό.
Πέρα από τα όποια τεχνικά ή εμπορικά πισωγυρίσματα, το ΝΒΑ 2Κ15 έχει όλα τα φόντα να κρατήσει τους παίκτες κολλημένους στην οθόνη. Το gameplay είναι αισθητά βελτιωμένο, με τις λειτουργίες του σουτ να είναι πιο καίριες και πλέον να επηρεάζονται ακόμη περισσότερο από άλλους παράγοντες πάρα από το timing στην εκτέλεση, οι πάσες είναι ακόμη πιο επιτυχημένες αν γίνουν στο σωστό χρόνο, ενώ οι κινήσεις πάνω από το καλάθι δεν καταλήγουν μόνο σε εκκωφαντικά καρφώματα αλλά και σε εκκωφαντικές αποτυχίες. Εκεί που ίσως χρειαστεί λίγη δουλειά παραπάνω είναι η άμυνα, με τα κλεψίματα να είναι ουσιαστικά αδύνατα, ενώ με τον παραμικρό ελιγμό θα δούμε τον παίκτη που ελέγχουμε να τρέχει και να μη φτάνει τον αντίπαλό του οτιδήποτε και αν κάνει. Παράλληλα θετική εντύπωση αφήνει και η συμπεριφορά των συμπαικτών στο παρκέ που δεν κάθονται πια ακίνητοι περιμένοντας την μπάλα, αλλά κινούνται, εκτελούν τα συστήματα του παιχνιδιού και προσφέρουν γρηγορότερο ρυθμό στο παιχνίδι.
Αυτό όμως που κλέβει την παράσταση, είναι η παρουσίαση του κάθε αγώνα. Ο τεράστιος -από κάθε άποψη- Shaquille O’Neal και ο παρουσιαστής του TNT, Ernie Johnson, καταθέτουν τα διαπιστευτήρια τους πριν τον αγώνα, ενώ το τρίδυμο των Kevin Harlan, Clark Kellogg και Steve Kerr επιστρέφει ακόμα καλύτερο. Το αποτέλεσμα είναι απίθανο, καθώς ό.τι λένε σχετίζεται τόσο άμεσα με την πορεία του αγώνα, που δύσκολα πιστεύει κανείς ότι απαγγέλλονται γραμμές ενός σεναρίου. Επιπλέον τα γραφικά πραγματικά κόβουν την ανάσα, καθώς ακόμη και ο τελευταίος παίκτης κάθε ομάδας είναι αποτυπωμένος με ρεαλιστικότατη ευκρίνεια, ενώ ακόμη και το κοινό είναι αρκετά πιο διαδραστικό με το περιβάλλον του, μακριά από το χάρτινο αποτέλεσμα του παρελθόντος. Μάλιστα φέτος υπάρχει και η δυνατότητα οι ίδιοι οι κάτοχοι του παιχνιδιού να σκανάρουν το πρόσωπο τους μέσα στο παιχνίδι, μέσω των αισθητήρων της κάμερας του Κinect.
Για ακόμη μια χρονιά, οι ομάδες της Ευρωλίγκα, ανάμεσα τους και οι 2 μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, κάνουν την εμφάνιση τους, αν και δεν τους έχει δοθεί η απαραίτητη προσοχή και το αποτέλεσμα είναι αστείο. Πέρα από το γεγονός, ότι τα ρόστερ είναι ετεροχρονισμένα και δεν υπάρχει κάποιο πρωτάθλημα με αυτές τις ομάδες, γίνεται κατανοητό ότι αυτή η εισαγωγή των ομάδων έχει γίνει αποκλειστικά και μόνο για λόγους marketing. Είναι εφικτό να δούμε τον Σπανούλη και τον Διαμαντίδη να καρφώνουν σαν τον Λεμπρόν, ενώ παίκτες σαν τον Σχορτσιανίτη να μην μπορούν να τριπλάρουν, αλλά ταυτόχρονα να στάζουν τρίποντα από 9 ή και 10 μέτρα, χωρίς πρόβλημα.
Η μουσική επένδυση του τίτλου που έχει προσφέρει δυνατά στοιχεία τα προηγούμενα χρόνια, φέτος αποτελεί πόνημα του Pharrell Williams, με πολλά κομμάτια από τη hip-hop σκηνή των Η.Π.Α. που άλλωστε είναι συνυφασμένη με τη κουλτούρα του μπάσκετ, χωρίς όμως να λείπουν και πιο ροκ ακούσματα με την παρουσία των Depeche Mode και των Red Hot Chili Peppers. Το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον, συγκριτικά όμως με τα soundtrack των προηγούμενων κυκλοφοριών, μοιάζει να είναι κάπως πρόχειρο και χωρίς να έχει αφιερωθεί ιδιαίτερη σκέψη πάνω του.
Εν κατακλείδι, με το NBA 2K15 οι άνθρωποι της Visual Concepts έδειξαν πως ένιωθαν πιο ελεύθεροι, λιγότερο πιεσμένοι μετά την περσινή επιτυχημένη κυκλοφορία. Μπορεί οι βελτιώσεις να μην είναι απίστευτες και το αποτέλεσμα να μην είναι σπουδαίο, αλλά είναι πλέον σαφές πως παρότι ο ανταγωνισμός είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος, η ποιότητα των κυκλοφοριών παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Δυστυχώς όλη η αυτή η προσπάθεια απαλλοτριώνεται από τα προβλήματα με τo online κομμάτι του τίτλου και παρά τις όποιες διορθώσεις που θα πραγματοποιηθούν με τα επερχόμενα patch, αυτό που προβληματίζει είναι η πορεία που έχει πάρει η εταιρεία με την εξώθηση παικτών στην αγορά ψηφιακού συναλλάγματος για την περαιτέρω εξέλιξη στο παιχνίδι. Ας ελπίσουμε πως, όπως έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, οι άνθρωποι της 2Κ θα ακούσουν τους πελάτες τους και θα μάθουν και πάλι από τα λάθη τους.
Version Tested: Xbox One
