Σε ένα από τα βασικά μηνύματα στο tutorial του Natural Doctrine, μαθαίνετε ότι θα ενημερωθείτε για το τι εστί Next Initiative. Όσες φορές και να διαβάσετε το σχετικό κείμενο πάντως, δεν βγαίνει άκρη. Όχι επειδή η εξήγηση είναι τόσο πολύπλοκη, αλλά διότι το κείμενο, πολύ απλά, δεν προσπαθεί καν να εξηγήσει τι είναι το Next Initiative. Το Natural Doctrine δεν έχει τρόπο, οπότε αφήνει όλον τον κόπο στον ίδιο τον παίκτη. Και που να αναφερθούμε και στο UI.
Το Natural Doctrine είναι ο πρώτος τίτλος που αναπτύσσεται από την ίδια την Kadokawa Games (μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως publisher για άλλες ιαπωνικές ομάδες ανάπτυξης) και πρόκειται για πραγματικά ανηλεές Strategy RPG. Παρότι εμφανίζεται τόσο σε PS4 όσο και σε PS Vita, ακόμη και η πρώτη έκδοση δείχνει ότι το PS Vita μάλλον ήταν προτεραιότητα, τουλάχιστον σε τεχνικό επίπεδο. Με λίγα λόγια μην περιμένετε να εντυπωσιαστείτε. Όχι πως αυτό είναι και το πρώτο ζήτημα στο είδος βέβαια.
Ο τίτλος της Kadokawa Games χρησιμοποιεί μια σειρά από δικαιολογίες, κυρίως περί σωτηρίας της ανθρωπότητας, προκειμένου να ρίξει τον παίκτη στη μάχη, ενάντια σε goblins και λοιπά στερεοτυπικά τέρατα. Μια ομάδα χαρακτήρων που καλύπτει τα κλασικά κλισέ προσωπικότητας εξερευνά το χάρτη και φτάνει πάντα σε ιδιότυπα grids. Εκεί που άλλα SRPG αντιμετωπίζουν το grid σαν ταμπλό σκάκι, όπου κάθε χαρακτήρας πιάνει και από ένα τετράγωνο, το Natural Doctrine δίνει τη δική του ερμηνεία. Όλο το εκάστοτε επίπεδο, είτε είναι σπηλιά, είτε κάποιο κτίσμα κ.λπ. χωρίζεται σε μεγάλα τετράγωνα, στα οποία χωρούν, αν χρειαστεί, όλοι οι χαρακτήρες του party. Κάθε φορά η κίνηση είναι ελεύθερη σε ορισμένα από τα μεγάλα τετράγωνα του πλέγματος και αργά ή γρήγορα, αποσαφηνίζεται και ο λόγος. Κατά τη διάρκεια της μάχης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η τοποθέτηση των χαρακτήρων. Υπολογίζονται τα εμπόδια (ή η κάλυψη) μπροστά σε εχθρούς και φίλους, η όποια υψομετρική διαφορά, δηλαδή πράγματα αναμενόμενα. Πέραν αυτών όμως παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι αποστάσεις που χωρίζουν τους δικούς σας χαρακτήρες, αλλά και οι γωνίες που σχηματίζουν οι νοητές ευθείες που ενώνουν τον έναν με τον άλλον κατά τα Link Turns. Διότι παράγοντες σαν και αυτούς καθορίζουν ειδικά buffs για τη συγκεκριμένη σειρά.
Βλέπετε ο καθένας έχει τη σειρά του (turn) ωστόσο υπάρχει τρόπος να συνδεθούν όλοι οι χαρακτήρες με εκείνον που θα έχει πρώτος τη σειρά του. Όχι μόνο συμμετέχουν με αυτόν τον τρόπο, αλλά το κάνουν χωρίς απαραίτητα να χάνουν τη δική τους θέση στην αλληλουχία των σειρών. Επομένως μια σειρά ενός ατόμου, μπορεί (και επιβάλλεται σε σημαντικό βαθμό) να εξελιχθεί σε ομαδική υπόθεση. Η αλληλουχία των σειρών, για εχθρούς και φίλους φαίνεται ανά πάσα στιγμή στο πάνω μέρος της οθόνης. Συνεπώς μπορείτε να βάλετε στο μάτι εκείνον τον αντίπαλο που σας συμφέρει να μην προλάβει να κάνει την κίνησή του. Όλα αυτά βέβαια είναι εργαλεία που διατίθενται και στον εχθρό. Από εκεί και πέρα για κάθε “ευκολία” εμφανίζεται και κάποιο τρομακτικό αντίβαρο. Δεν υπάρχει mana, αλλά το Pluton. Όχι μόνο πρέπει να το συγκεντρώνετε με grind μιας και δεν αναπληρώνεται, αλλά η ποσότητά του στον κόσμο είναι πεπερασμένη. Οπότε αν δεν προσέξετε, μπορεί να ξεμείνετε, μια και καλή, πριν το τέλος του παιχνιδιού. Από την άλλη βέβαια, το skill tree κάθε χαρακτήρα μπορεί να αναπροσαρμόζεται κατά το δοκούν μεταξύ των μαχών, χωρίς κανένα περιορισμό ως προς την κατανομή των skill points που αποφέρει το levelling. Θέλετε κάτι πιο δραματικό; Εσείς πρέπει να εξαφανίσετε κάθε εχθρό σε κάθε επίπεδο και ορισμένες φορές να χαλάσετε και χρόνο για την εύρεση της γνωστής εξόδου για να εξασφαλίσετε τη νίκη. Ο εχθρός; Αρκεί να βγάλει από τη μέση έναν, οποιονδήποτε μάλιστα, χαρακτήρα του party σας.
Τέτοιες σαδιστικές ανισορροπίες εμποδίζουν την ανάδειξη του ενδιαφέροντος κατά βάση συστήματος μάχης, το οποίο δείχνει ότι έπρεπε να βρεθεί σε άλλα χέρια για να κερδίσει αρκετούς παίκτες. Υπονομεύεται άλλωστε πολύ πριν ο παίκτης αναρωτηθεί για τη λογική του ενός ή του άλλου κανόνα. Χωρίς αμφιβολία, το UI του Natural Doctrine είναι ό,τι χειρότερο και αδικαιολόγητο έχουμε δει στο είδος, αν όχι σε videogame. Οι σειρές στο πάνω μέρος της οθόνης, οι τελευταίες ατάκες των διαλόγων πιάνουν το αριστερό τμήμα, ενώ η τελευταία ατάκα έχει το δικό της πλαίσιο, όπου προβάλλεται δεύτερη φορά ουσιαστικά, κάτω δεξιά. Αριστερά, μαζί σχεδόν με τους διαλόγους βρίσκονται οι (προαιρετικές) συμβουλές/εξηγήσεις για την εκάστοτε φάση της μάχης. Και θυμάστε τις γραμμές που ενώνουν τους πάντες στα Link Turns; Όποιος και αν είναι ο προσανατολισμός τους, φέρουν κείμενο κατά μήκος τους, κείμενο που περιγράφει το buff που προσφέρει ο ενεργός συνδυασμός. Αν τώρα η εξήγηση αυτή εμφανιστεί ανάποδα, καλή καρδιά. Απλά θα πρέπει να δεχτείτε πως έχετε και ανάποδο κείμενο να σας απασχολεί, πόσο μάλλον να γεμίζει -κι άλλο- την οθόνη.
Συχνά οι χαρακτήρες δεν σταματούν να μιλούν, ακόμη και κατά τη διάρκεια της μάχης. Ή θα πρέπει να παρακολουθήσετε και να περιμένετε μέχρι να τελειώσουν (η κενότητα των διαλόγων δεν ωθεί προς αυτήν την επιλογή) ή να συνεχίσετε τη μάχη κάνοντας ότι δεν ακούτε. Και για την περίπτωση που αυτό δεν είναι αρκετό, η ανούσια λογοδιάρροια συνεχίζεται ορισμένες φορές και στο World Map, ενόσω προσπαθείτε να αποφασίσετε πού θα πάτε, πώς θα μοιραστούν τα skill points και άλλα πολύ πιο σημαντικά από τη γκρίνια του καθενός.
Το Natural Doctrine έχει ενδιαφέροντα τακτικό πυρήνα που τελικά περιβάλλεται από τόσα εμπόδια και προβλήματα που είναι να απορεί κανείς. Δεν είναι καν ανάγκη να σταθεί κανείς στη δυσκολία του παιχνιδιού. Αρκεί που πρέπει να περάσει ο παίκτης μέσα από πρακτικό και επικοινωνιακό βάλτο για να καταφέρει να τη δει ως αυτό που πραγματικά είναι. Να που οι απανταχού παραλληλισμοί με τίτλους όπως το Dark Souls δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ελαφρά τη καρδία. Εκτός αν αναγράφονται…ανάποδα (;).
Version Tested: PS4
