Το The Vanishing Of Ethan Carter θα σας θυμίσει τόσο έντονα το Dear Esther που πιθανώς να πιστέψετε ότι αποτελεί το καινούργιο πόνημα της The Chinese Room. Αντιθέτως, το παιχνίδι προέρχεται από την οκταμελή ομάδα των Πολωνών Astronauts, ενός νεοσύστατου μεν γκρουπ αλλά με πεπειραμένους developers που έχουν δουλέψει σε τίτλους όπως το Painkiller αλλά και το Gears Of War: Judgement.
Η υπόθεση είναι ολίγον κλισέ αλλά θα σας καταπλήξει ευχάριστα, κυρίως λόγω των έντονων αποκρυφιστικών στοιχείων/επιρροών. Ο ιδιωτικός ερευνητής Paul Prospero μεταβαίνει στην κοιλάδα Red Creek προκειμένου να ξεδιαλύνει το μυστήριο της εξαφάνισης ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Ethan Carter. Ο Prospero διαθέτει μεταφυσικές ικανότητες ενόρασης και μπορεί να συνομιλεί με τους νεκρούς, ταλέντα που θα αποβούν ιδιαίτερα χρήσιμα σε αυτήν τη μυστηριώδη, εγκαταλελειμμένη περιοχή.
Όπως σας αναφέρει και η εισαγωγική οθόνη του The Vanishing Of Ethan Carter, το παιχνίδι δεν σας παίρνει από το χέρι και δεν χρησιμοποιεί συγκεκριμένη αφηγηματική πρακτική. Είναι μάλλον σπάνιο αλλά στην περίπτωση του συγκεκριμένου τίτλου η σκηνή του δράματος είναι ισάξια (αν όχι και καλύτερη) του έργου: η πεδιάδα που διαδραματίζεται ο τίτλος εκτείνεται κατά τέτοιον τρόπο που προσφέρει πράγματι την ψευδαίσθηση της εξερεύνησης, παρόλο που ουσιαστικά η εξέλιξη είναι μάλλον γραμμική (αν και πρακτικά μπορούν να προσπεραστούν κομμάτια του κόσμου – θα χρειαστεί όμως να επιστρέψετε σε αυτά αργότερα προκειμένου να δείτε τον επίλογο της ιστορίας). Σε αυτό συνηγορεί και η ανυπαρξία των invisible-walls: αν μια περιοχή είναι ορατή σε εσάς, οι πιθανότητες λένε ότι είναι και προσπελάσιμη.
Φυσικά την πρώτη (και σημαντικότερη) εντύπωση προκαλούν τα εκπληκτικά γραφικά που αποτυπώνουν την απαράμιλλη φυσική ομορφιά του κόσμου. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα σταματήσετε να παίζετε απλά για να απολαύσετε το τοπίο. Τις αρχικές μεγάλες δασώδεις εκτάσεις τις διαδέχεται ένα τεχνητό φράγμα που θα σας θυμίζει έντονα εικόνες από κεντρική Ευρώπη και ένα βικτωριανό επιβλητικό νεκροταφείο αργότερα δίνει την θέση του σε ένα απανθρακωμένο σπίτι δίπλα στη λίμνη. Οι εικαστικές συνθέσεις και το παιχνίδισμα που γίνεται μεταξύ της πανίδας και της νεκρής φύσης (π.χ. τα ερειπωμένα φυλάκια-σπίτια ανάμεσα στη βλάστηση και ο εγκαταλειμμένος σιδηροδρομικός σταθμός με θέα τη θάλασσα), αφήνουν μια γλυκόπικρη μελαγχολία που αυτομάτως οδηγεί στο αυτονόητο ερώτημα: γιατί όλοι έχουν εγκαταλείψει αυτόν τον παράδεισο;
Ο τρόπος που ξετυλίγεται η δράση αποτελεί και το δεύτερο ουσιαστικό λόγο ενασχόλησης. Ο Prospero (και κατ’ επέκταση εμείς) σπανίως διαχωρίζει τι είναι πραγματικό και τι αποτελεί μέρος των συχνών ενοράσεων του. Χωρίς να θέλουμε να αποκαλύψουμε κομμάτι της ιστορίας, θα αρκεστούμε να περιγράψουμε μια σκηνή προκειμένου να καταλάβετε περίπου τι κάνετε και πως λειτουργεί το gameplay.
Κάποια στιγμή, αφού περάσετε μια σχεδόν ετοιμόρροπη γέφυρα, βρίσκετε ένα μικρό τροχήλατο αμαξίδιο σε ράγες. Το αόρατο UI (δεν υπάρχει crosshair ή οποιοδήποτε οπτικό βοήθημα στην οθόνη) ξαφνικά σας εμφανίζει την εντολή Inspect όταν έρχεστε κοντά του. Κλικάροντας ο Prospero αρχίζει τους χειμαρρώδεις συλλογισμούς του οι οποίοι αποτυπώνονται με κείμενο στην οθόνη στιγμιαία. Το σπάσιμο στην μπογιά, μια κηλίδα αίματος στο αμάξωμα και η υπόνοια ότι το όχημα έχει κινηθεί πρόσφατα σε συνδυασμό με την εξαφάνιση της μανιβέλας της μηχανής, τον οδηγούν σε όραμα που φανερώνει τη θέση της στην κοιλάδα. Αφού αργότερα αποκτήσει αρκετά στοιχεία, θα κληθεί να βάλει με χρονική σειρά τα δρώμενα που συνέβησαν στην περιοχή, προκειμένου να δει, πάλι με την μορφή οράματος, τι ακριβώς έγινε.
Ίσως να ακούγεται ολίγον κοινότυπο και πιθανόν να έχετε αντιληφθεί ότι η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι διακριτική, αλλά η τεταμένη ατμόσφαιρα και η απομόνωση του κεντρικού ήρωα λειτουργούν προς όφελος του παιχνιδιού. Θα λέγαμε καλύτερα ότι το περιβάλλον αλληλεπιδρά με τον Prospero. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχει υπόνοια κοιλίας στην πλοκή, καθώς οι εξελίξεις είναι διαρκείς και συγκλονιστικές όσο ξετυλίγεται το μυστήριο. Πραγματικά θα πρέπει να το δείτε με τα μάτια σας, οποιαδήποτε αναφορά και να γίνει απλά θα χαλάσει την έκπληξη. Ακόμα και το τμήμα στο ορυχείο που πολλοί κατέκριναν, έχει το σκοπό του και δένει υποδειγματικά.
Το The Vanishing Of Ethan Carter αποτελεί αναμφισβήτητα την indie-έκπληξη της χρονιάς που ολόψυχα πιστεύουμε ότι αξίζει να συμπεριληφθεί στους κορυφαίους τίτλους του 2014. Δεν θα σας απασχολήσει για παραπάνω από 3-4 ώρες αλλά θα μείνει σφηνωμένο στο μυαλό σας για πολύ περισσότερο, λόγω της ζοφερής του ατμόσφαιρας και του πανέμορφου κόσμου του.
Version Tested: PC
