To Gabriel Knight: Sins Of The Father – 20th Anniversary Edition καταφθάνει το 2014. Ένα χρόνο μετά την “κανονική” εικοστή επέτειο του πρωτοτύπου. Ο προγραμματισμός βγήκε κάπως…εκτός. Και η παρασπονδία αυτή είναι ενδεικτική του συνόλου της διασκευής.
Το Gabriel Knight: Sins Of The Father δικαίως έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα adventure, ως η καλύτερη μάλλον δουλειά της Jane Jensen. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που και η ίδια η δημιουργός έχει να θυμάται πολλά από εκείνη την πρώτη εξόρμηση και επιτυχία. Η σύγχρονη διασκευή δεν επιχειρεί να φέρει τα πάνω-κάτω όσο να φέρει τον κλασικό τίτλο στο παρόν. Το αποτέλεσμα αποτελεί προϊόν συνεργασίας των Pinkerton Road Studio της Jane Jensen και Phoenix Online Studios. Οι δύο δεν συνεργάζονται για πρώτη φορά. Προηγήθηκε το Moebius: Empire Rising από την ίδια δημιουργό, ενώ η τελευταία εργάστηκε συμβουλευτικά στο Cognition: An Erica Reed Thriller. Η όποια συσσωρευμένη εμπειρία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κανείς δεν ξεκινούσε από το μηδέν αυτή τη φορά, είναι (ελαφρώς) εμφανής στην περίπτωση του Gabriel Knight. Η οποία εντύπωση μεταφράζεται ως “όλα λειτουργούν λίγο καλύτερα”, τουλάχιστον σε σχέση με άλλες παραγωγές της Phoenix Online Studios. Γεγονός που δεν μεταφράζεται σε ιδιαίτερη βελτίωση. Το animation είναι άκαμπτο, άχαρο και αφύσικο, διάφορα glitches εξακολουθούν ακόμη και μετά από πολλαπλά patches (ο λόγος που καθυστέρησε και το παρόν review), με το clipping να δίνει και να παίρνει. Το πιο παράξενο έχει να κάνει με τους διαλόγους όμως. Ορισμένες φορές ο παίκτης θέλει να προχωρήσει τη στιχομυθία λίγο πιο γρήγορα. Κάθε “κλικ” ξεπερνά την τρέχουσα ατάκα. Για κάποιο λόγο οι διαδοχικές παραλήψεις οδηγούν σε μπέρδεμα τα voice overs, με ατάκες να μπλέκονται και χαρακτήρες να μιλούν ταυτόχρονα.
Σε κάθε περίπτωση ο λόγος γίνεται για διασκευή. Άρα τι διαφέρει; Θα βρείτε περιβάλλον pre-rendered, τρισδιάστατα μοντέλα, ανανεωμένη σχεδίαση των περιοχών, ακόμη και μικροαλλαγές στη ροή και σε ορισμένους γρίφους. Τα voice overs είναι τελείως νέα όχι μόνο επειδή οι παλιές εγγραφές απλά δεν έχουν την απαραίτητη (ηχητική) ποιότητα για να χρησιμοποιηθούν ξανά αλλά και επειδή οι ηθοποιοί που χρησιμοποιήθηκαν τότε (όπως Tim Curry και Mark Hammil) βρίσκονται ξεκάθαρα εκτός της πραγματικότητας του budget. Οι νέες ηχογραφήσεις προσεγγίζουν μεν αλλά δεν φτάνουν σε ποιότητα και έκφραση τα πρωτότυπα, κάτι που θα αντιληφθούν πολύ πιο εύκολα βέβαια όσοι έχουν παίξει τον τίτλο του 1993 (ο οποίος εξακολουθεί και διατίθεται αν θέλετε να ικανοποιήσετε την περιέργειά σας). Ανανεωμένη είναι και η μουσική, με γνωστές μελωδίες να αφήνουν πίσω τους το synth για χάρη κανονικών οργάνων. Οι διασκευές πάντως έγιναν από τον συνθέτη της πρωτότυπης μουσικής και σύζυγο της Jane Jensen. Όπως προστάζει η μοντέρνα τάξη πραγμάτων, το σύνολο μπολιάζεται με πρακτικές ευκολίες όπως σύστημα βοηθειών, δυνατότητα επισήμανσης κάθε σημείου ενδιαφέροντος σε κάθε “οθόνη” κ.λπ. Η πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη πάντως είναι η δυνατότητα να μάθει ο παίκτης περισσότερα για την παραγωγή, τόσο του παλιού όσο και του νέου τίτλου, με το σχετικό περιεχόμενο (σχέδια, video, ήχος κ.α.) να είναι πάντα ένα κλικ μακριά και σχετικό με το μέρος στο οποίο βρίσκεται εκείνη τη στιγμή ο Gabriel Knight. Προσοχή σε spoilers όμως.
Σε γενικές γραμμές πάντως δεν αντιλαμβανόμαστε την εμμονή των developers σε μια τεχνική βάση που πάσχει συστηματικά. Προφανώς και δεν υπάρχουν πολλά χρήματα για “κάψιμο” αλλά, σε αντίθεση με την Revolution Software του Broken Sword, έγινε ο κόπος για μια μηχανή που χρησιμοποιείται σε πολλαπλούς τίτλους, όχι μόνο σε μια κυκλοφορία. Κι όμως η τελευταία, χωρίς εξωπραγματικό μέγεθος κατέληξε σε αποτέλεσμα που παραπέμπει αισθητικά στο πιο ένδοξο παρελθόν και ζορίζει ακόμη λιγότερο το όποιο hardware.
Ευτυχώς για όλους πάντως το Gabriel Knight παραμένει καλογραμμένο. Η ληθαργική έπαρση του Gabriel Knight παραμένει σταθερή και ας ζει στο βιβλιοπωλείο του ως αποτυχημένος συγγραφέας που καταλήγει να μπλέξει την αναζήτηση θέματος σε οικογενειακή και μεταφυσική υπόθεση. Η Grace είναι δίπλα του τουλάχιστον, γιατί κάποιος πρέπει να τον προσγειώνει κάθε τόσο. Η Jane Jensen είχε προφανώς μελετήσει πολύ καλά τα της Νέας Ορλεάνης για αυτό καταφέρνει να τυλίγει φανταστικές λεπτομέρειες σε ρεαλιστικό περιτύλιγμα. Μυστήριο, πλοκή, ανατροπές ξέρουν πού βαδίζουν ως να μην αυτοϋπονομεύονται με το ρυθμό και τις εξελίξεις να συντηρούν το παιχνίδι πολύ καλύτερα από τη νέα του εμφάνιση.
Από μια άποψη το επετειακό Gabriel Knight είναι το αντίστροφο του Beyond: Two Souls. Αποτυγχάνει τεχνικά και διασώζεται από το εξ ορισμού δοκιμασμένο σενάριο. Που ανάλογό του δεν είμαστε σίγουροι ότι θα τύχει να δούμε ξανά από τα ίδια χέρια. Συμφέρει πάντως να πέσουμε έξω.
Version Tested: PC
