Το Shadow Warrior δεν ήταν ποτέ…”φυσιολογικό. Ούτε τη δεκαετία του 1990 επί της “φούριας” των Doom και Quake, ούτε και τώρα με το μουρλό remake της Flying Wild Hog. Αν τα επικά δράματα και εξελιγμένοι μηχανισμοί είναι αυτό που αποζητάτε, τότε το Shadow Warrior δεν είναι για εσάς. Αν θέλετε να ξεφύγετε από όλα αυτά όμως…”you got Wang”.
Ο Lo Wang είναι εκτελεστής που νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Όταν αποστέλλεται για να αγοράσει το ένα μυθικό σπαθί, συστήνεται ως “Mr. 2 Million Dollars” για να κάνει το πρώτο βήμα στην διαπραγμάτευση. Όταν το χρήμα δεν πιάνει, σειρά έχουν διαμελισμοί, αποκεφαλισμοί, πυροβολισμοί και one liners που κάνουν το Trouble In Little China να μοιάζει με πανηγύρι. Και αν η φωνή του πρωταγωνιστή δεν σας θυμίσει μια συγκεκριμένη περσόνα από το The Hangover, τότε δεν ξέρουμε τι κάνετε τόσο καιρό κάτω από την πέτρα σας.
Σε κάθε περίπτωση η Flying Wild Hog έκανε γενικά καλή δουλειά, σε τεχνικό επίπεδο, δεδομένου του αναμενόμενα περιορισμένου budget. Ο τίτλος κυκλοφόρησε πέρυσι για PC και τώρα μόλις φτάνει σε PS4 και Xbox One, με μόνη προσθήκη ένα mode τύπου horde. Στο πρώτο τρέχει σε 1080p60 ενώ στο δεύτερο μένει σε 900p60. Βέβαια το “60” της υπόθεσης δεν είναι ιδιαίτερα σταθερό, όταν όμως η μηχανή τα καταφέρνει η αίσθηση είναι η αναμενόμενη. Βοηθά κιόλας από τη στιγμή που η ταχύτητα του παιχνιδιού είναι υψηλή, οι εχθροί, δαίμονες και μη, πάρα πολλοί ενώ όταν έρχεται η ώρα να μιλήσουν οι λεπίδες, τα επιπλέον frames του animation δίνουν γεύση στην τρέλα. Το σπαθί katana στα χέρια του Lo Wang είναι σταθερή απόλαυση που δίνει ακόμη περισσότερα αν κάνετε τον κόπο να το αναβαθμίσετε. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο των όπλων. Κανένα δεν είναι άχρηστο, όλα είναι ευχάριστα στη χρήση και οι αναβαθμίσεις τους είναι προβλέψιμα παράλογες, όπως π.χ. η προσθήκη δύο ακόμη καννών σε δίκαννο. Γιατί μπορούμε. Δεδομένου όμως ότι ο Wang καταλήγει να συνεργάζεται με τον δαίμονα Hoji, να επισκέπτεται το Shadow World και να τσαντίζει ό,τι βρίσκεται μπροστά του, αποδεικνύονται ιδιαίτερα χρήσιμα ακόμη και τα λεγόμενα Ki Powers. Περισσότερα tattoo σημαίνουν μεγαλύτερη αντοχή, περισσότερες ειδικές κινήσεις και πολλά ακόμη χρήσιμα.
Όσο χρήσιμα επιτρέπει ο χειρισμός βέβαια. Τα παράξενο με τις ειδικές κινήσεις είναι ότι απαιτούν διπλές εντολές τους μοχλούς αλλά και πλήκτρο. Εναλλακτικά, στην έκδοση για PS4 που είχαμε στα χέρια μας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί το touchpad. Με swipe προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση και το όποιο πλήκτρο επιτυγχάνεται ακριβώς το ίδιο. Που λέει ο λόγος. Η χρήση των μοχλών είναι άχαρη μεν σε αυτήν την περίπτωση αλλά λειτουργεί όντως. Η περίπτωση του touchpad δεν είναι το ίδιο συνεργάσιμη. Κάνοντας συνειδητά την απαιτούμενη κίνηση, η αγνόηση της εντολής ήταν πιο συχνό φαινόμενο από όσο πρέπει να ανέχεται ο παίκτης. Στις λοιπές τεχνικές αστοχίες εντάσσονται και δου ακόμη. Οι χρόνοι φόρτωσης από επίπεδο σε επίπεδο είναι αρκετά μεγάλοι, κάτι που θα πρέπει να συνηθίσετε. Αυτό που δεν συνηθίζεται βέβαια είναι η σύντομη παύση των πάντων όταν περνάτε από checkpoint. Αν αυτό συμβαίνει δε πάνω στη “φούρια”, αναγκαστικά χάνετε το ρυθμό σας (τον ειρμό σας αποκλείεται να τον χάσετε στο Shadow Warrior, μιας και είναι αδύνατο να υπάρξει). Το τελευταίο ζήτημα άπτεται της ιδιαιτερότητας του design. Όχι απολαυστικό και αν είναι το σπαθί, η χρήση του, με αρκετά μεγάλη ταχύτητα σε προοπτική πρώτου προσώπου (όχι, η σειρά The Elder Scrolls δεν μετράει) δείχνει πως δεν είναι απλή υπόθεση να αντιληφθεί ο παίκτης με αξιοπιστία το βάθος. Πολλές φορές θα “κόβει” αέρα ενώ σε κοντινές αποστάσεις η όποια χάρη χάνεται προς όφελος του συστήματος “χασάπη”.
Βέβαια το Shadow Warrior έχει μόνο μια “ευαισθησία”, δηλαδή την αναισθησία του. Δεν προσπαθεί να είναι μοντέρνο, επιμένει στην δεκαετία της ηγεμονίας του βασιλιά της pop και δεν δίνει δεκάρα. Επειδή οι παίκτες πρέπει να δώσουν μερικές δεκάρες για να το αποκτήσουν όμως, φροντίστε να κατανοήσετε επαρκώς τι σας περιμένει. Με το απαραίτητο χιούμορ η εμπειρία θα είναι ευχάριστη. Διαφορετικά…μείνετε στην εποχή του internet.
Version Tested: PS4
