Η Sledgehammer κάνει το κανονικό της ντεμπούτο με το Call Of Duty: Advanced Warfare, παρότι έβαλε το χεράκι της στο multiplayer του Call Of Duty: Modern Warfare 3 και, σε γενικές γραμμές, μπαίνει με το δεξί στον κύκλο εργασιών που είναι η ανάπτυξη τίτλων της σειράς στην Activision.
Μεταφερόμαστε στο εγγύς μέλλον, δηλαδή στο 2054, με τον πρωταγωνιστή (άλλη μια φορά ακούμε, αλλά τώρα βλέπουμε κιόλας, τον Troy Baker) να καταλήγει με ένα χέρι και ένα φίλο λιγότερο στο τέλος της πρώτης αποστολής. Στην κηδεία του τελευταίου έρχεται σε επαφή με τον πατέρα του εκλιπόντος, ονόματι Jonathan Irons, δείχνει να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο να σας προσλάβει στον ιδιωτικό του στρατό, παρά να βουρκώσει για το θάνατο του γιου του. Ο Kevin Spacey, στον εν λόγω ρόλο, χάνει γρήγορα κάθε περιθώριο να κάνει κάτι ιδιαίτερο, αφού το σενάριο εκφυλίζεται με κλασική άνεση προς το πρότυπο ταινιών του Michael Bay. Είναι γνωστό (ελέω Dead Space) ότι η Sledgehammer μπορεί να συνθέσει αλλά και να πει ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά φαίνεται ότι το άμυαλο της υπόθεσης θεωρείται πλέον της παράδοσης που φοβάται να ταράξει η Activision.
Πάντως όλα είναι δικαιολογία για να εμφανίζεται ο εξωσκελετός EXO, στον οποίο στηρίζει ο τίτλος τον εκσυγχρονισμό του. Στο μέλλον οι στρατιώτες βασίζονται σε αυτόν για διάφορες εξωτικές ιδιότητες, όπως ελεγχόμενη πτώση, διπλό άλμα, ασπίδα, “πέταγμα” προς τρεις κατευθύνσεις όσο είστε στο έδαφος (οπουδήποτε εκτός από μπροστά) ή τέσσερις όταν είστε στον αέρα, ενώ δεν λείπουν και πάρα πολλά νέα εργαλεία όπως grappling hooks, χειροβομβίδες που δείχνουν τους αντιπάλους πίσω από εμπόδια, χειροβομβίδες που ακολουθούν τον κοντινότερο στόχο κ.ά. Ωστόσο ο εξωσκελετός έχει την εμφανέστερη και μεγαλύτερη επίδραση αφού αφήνει τη μάχη να ξεφύγει από τους κλασικούς διαδρόμους των επιπέδων και να κινηθεί πιο κάθετα. Με τα κατάλληλα αντανακλαστικά και την απαραίτητη εξοικείωση σενάρια που οδηγούσαν σε βέβαιο θάνατο στο παρελθόν είναι “διαπραγματεύσιμα”, ενώ, φυσικά, δημιουργούνται τελείως νέα, αναγκάζοντας και τον πιο σκληροπυρηνικό οπαδό του franchise να σκεφτεί διαφορετικά από ότι έχει συνηθίσει.
Παρά ταύτα το campaign είναι, στην καλύτερη περίπτωση, πολύ απλό αλλά εντυπωσιακά και ανούσια εκρηκτικό tutorial. Απόδειξη το γεγονός ότι σε κάθε επίπεδο ο εξωσκελετός του παίκτη δεν έχει διαθέσιμες τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες, ούτε μπορεί ο παίκτης να επηρεάσει την κατάληξη. Συνεπώς προκύπτει ότι το level design δεν είναι καν σε θέση να φιλοξενήσει τη φαντασία των πιο δημιουργικών παικτών. Για αυτούς υπάρχει το EXO Survival mode και, φυσικά, το multiplayer.
Το πρώτο δεν είναι παρά το ανάλογο του Horde Mode, με κάθε κύμα να αποφέρει πόντους για αναβαθμίσεις. Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι πριν το 30ό κύμα, έχετε ξεκινήσει από την αρχή με τη διαφορά ότι αυξάνεται όλο και περισσότερο η δυσκολία. Τουλάχιστον, δεδομένου του ότι πρόκειται για co-op mode, η καλή παρέα θα κάνει τη διαφορά.
Το δεύτερο νιώθει πιο έντονα την επιρροή του φουτουριστικού εξοπλισμού. Οι διαθέσιμοι χάρτες είναι πιο προσεγμένοι λειτουργικά, αν και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες αισθητικά (βέβαια βρίσκεται και μια δόση νησιωτικής Ελλάδας για να πάρουμε μυρωδιά). Πέραν του κλασικού levelling και του ολοένα βελτιωμένου εξοπλισμού που αυτό αποφέρει, φέτος τη θέση του Pick 10, παίρνει το Pick 13. Έχετε περισσότερους πόντους να μοιράσετε σε perks κ.λπ., ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο σύστημα. Μπαίνουν κανονικά στο παιχνίδι τα scorestreaks, άρα όσοι απλά δεν μπορούν να τα πιάσουν, μπορούν να τα αγνοήσουν στο Pick. Επιπλέον μπορεί να προχωρήσει ο παίκτης σε πιο συγκεκριμένη εξειδίκευση μιας επιλογής, αλλά θα χρειαστεί να καταναλώσει περισσότερους πόντους προς την ίδια κατεύθυνση. Ακούγεται παιχνίδι αριθμών, αλλά έχει σημαντική επίδραση σε πιθανούς συνδυασμούς και τακτικές. Προστίθεται και σύστημα loot drop, το οποίο εξασφαλίζει αυτόματα ο παίκτης όταν πιάσει την απαραίτητη επίδοση, έστω και αν χάσει το match. Έτσι θα βρει βελτιωμένες εκδόσεις όπλων, αντικείμενα που αλλάζουν την εμφάνιση αλλά όχι τα χαρακτηριστικά του στρατιώτη του, αντικείμενα μιας χρήσης και πολλά άλλα. Με όλους τους μηχανισμούς να λειτουργούν παράλληλα η επόμενη ανταμοιβή είναι πάντα κοντά, παρέχοντας έτσι περισσότερα ακόμη κίνητρα στον παίκτη.
Αυτές οι τελευταίες αλλαγές είναι οι πιο σημαντικές για το Call Of Duty: Advanced Warfare αφού, ειλικρινά μιλώντας, ακόμη και τα διάφορα “πρόσωπα” του εξωσκελετού, προσφέρουν πράγματα που, έστω και αν όχι πανομοιότυπα, έχουμε συναντήσει και αλλού. Ειδικά δε σε ότι αφορά κάθετο gameplay, πρέπον είναι να μην ξεχνάμε τα Titanfall, Halo και Destiny.
Άρα δεν είναι παράξενο που το Call Of Duty: Advanced Warfare αποτελεί αισθητή βελτίωση σε σχέση με το πιο αδιάφορο Ghosts ή την πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη της σειράς εδώ και χρόνια. Εξελίχθηκε όμως για να φτάσει μέχρι το παρόν και να του δώσει τη δική του γεύση, όχι για να μας φέρει στο μέλλον του gameplay. Υποψιαζόμαστε δε ότι δεν φταίει ο developer όσο ο publisher. Η Activision άλλωστε πήγαινε κόντρα κάποτε στην ιδέα του Modern Warfare με το σκεπτικό ότι η αγορά είχε μάθει αλλιώς. Με λίγη τύχη θα (ξανα)μάθει αλλιώς η Activision την επόμενη φορά.
Version Tested: PS4
