Θα έλεγε κανείς ότι το Costume Quest 2 είναι ένα καθώς πρέπει sequel. Η ιστορία συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε, οι μηχανισμοί είναι ίδιοι με μικρές αλλαγές και βελτιώσεις και το σενάριο παραμένει παράλογα χιουμοριστικό. Για να ακριβολογούμε, το σενάριο ή μάλλον η γραφή και η αίσθηση του χιούμορ των δημιουργών είναι μάλλον το δυνατότερο χαρτί του τίτλου, που παρά τη μικρή του διάρκεια, δεν αποφεύγει τη μονοτονία.
Πράγματι, οι παράλογες καταστάσεις στις οποίες μπλέκονται και πάλι τα δίδυμα Reynold και Wren κλέβουν εύκολα την παράσταση, καθώς στην προσπάθειά τους να σώσουν τη γιορτή του Halloween, ξεκινούν ένα απίθανο ταξίδι στο χρόνο, με μόνο στόχο να σταματήσουν το διαβολικό οδοντίατρο (!) Orel White DDS ο οποίος έχει βαλθεί να “σώσει” τα παιδιά από την υπερβολική κατανάλωση γλυκών.
Δυστυχώς για τον τίτλο, το επαναλαμβανόμενο σύστημα μάχης δεν του επιτρέπει να λάμψει. Για άλλη μια φορά επιλέγεται ένα σύστημα turn-based το οποίο θα θυμίσει στους φίλους της Nintendo τίτλους όπως τα RPG Mario and Luigi. Δηλαδή, επιθέσεις και άμυνες στηρίζονται στο σωστό timing του παίκτη, timing που καθορίζεται από τις σχετικές ενδείξεις στην οθόνη. Στο μείγμα προστίθενται και κάρτες που λειτουργούν ως modifiers και οι οποίες επηρεάζουν με διάφορους τρόπους τους αντιπάλους. Φυσικά, για άλλη μια φορά, ο πρωταγωνιστής στις μάχες δεν είναι άλλος από τις στολές που φορούν οι χαρακτήρες της ομάδας και τις οποίες ο παίκτης βρίσκει κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης. Αυτές προσφέρουν στον κάθε χαρακτήρα μια ειδική κίνηση η οποία συνοδεύεται από όμορφες animated σκηνές. Παράλληλα, κάθε στολή ανήκει σε συγκεκριμένο class το οποίο υπερτερεί ή όχι ενάντια σε κάποιο συγκεκριμένο αντίπαλο. Η δυνατότητα επιλογής στολών πριν τη μάχη προσδίδει έναν αέρα στρατηγικής, αλλά ο χαμηλός δείκτης δυσκολίας εκμηδενίζει στην πραγματικότητα τη σημασία της.
Παρά τις προσπάθειες της ομάδας ανάπτυξης, το βάθος των μαχών δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο με αποτέλεσμα οι αναμετρήσεις να μετατρέπονται σε ένα απλοϊκό rhythm game, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το πρόβλημα ενισχύεται και από τη συχνότητα των μαχών, η οποία είναι ιδιαίτερα υψηλή, κυρίως γιατί τα πολλά fetch quest κάνουν απαραίτητη τη συμμετοχή σε αυτές.
Όσο ο παίκτης δεν ασχολείται με τις μάχες, έχει την ευκαιρία να εξερευνήσει καλοσχεδιασμένους χάρτες, οι οποίοι αναδεικνύουν την “παιδική” αισθητική του τίτλου, να απολαύσει χιουμοριστικούς διαλόγους και να… παλέψει με το σύστημα χειρισμού. Η αλήθεια είναι ότι το Costume Quest 2 θέλει το χειριστήριό του. Ο χειρισμός με τα πλήκτρα στο PC είναι αδιανόητα δυσκοίλιος, καθώς οι διαγώνιες κινήσεις δεν ευνοούνται από την ισομετρική προοπτική που υιοθέτησε η Double Fine. Το ίδιο αχρείαστα περίπλοκη είναι και η ίδια η εξερεύνηση, καθώς οι χάρτες των περιοχών προσφέρουν ελάχιστα στοιχεία, κάτι που μάλλον έχει γίνει συνειδητά χωρίς όμως προφανή λόγο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η χρήση των ειδικών κινήσεων των στολών εκτός μάχης, καθώς κάθε στολή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συγκεκριμένα σημεία και να βοηθήσει τον παίκτη να φτάσει σε σημεία που δεν μπορούσε προηγουμένως ή να προχωρήσει την εξέλιξη της ιστορίας.
Μέσα σε 5-6 ώρες, η Double Fine καταφέρνει να ξεδιπλώσει το ταλέντο της στη συγγραφή και, παράλληλα, να το αποδυναμώσει μέσα από επαναλαμβανόμενους και κουραστικούς μηχανισμούς. Η φαντασία και το χιούμορ της ιστορίας έρχεται σε αντίθεση με το μονότονο ύφος των μαχών και των quest, αλλά και το προβληματικό σύστημα χειρισμού. Η ιστορία, το χιούμορ και το μπέρδεμα με το ταξίδι του χρόνου θα είναι αρκετά για τους φίλους του πρώτου μέρους, αλλά μάλλον δεν πρόκειται να πείσουν τους υπόλοιπους. Το ελλιπές και μονότονο σύστημα μάχης επισκιάζει δυστυχώς τη γραφή και σίγουρα θα αποτρέψει όσους επιζητούν κάτι βαθύτερο.
Version tested: PC
