Ο φόβος είναι διάχυτος από την πρώτη στιγμή που εμφανίζεται το λογότυπο της Sumo Digital στη θέση του αντίστοιχου της Media Molecule. Φοβος για το ότι η νέα ομάδα ανάπτυξης θα αποτύχει να συντηρήσει το πνεύμα και το χιούμορ της σειράς, καταστρέφοντας έτσι ένα πολύ ιδιόμορφο franchise. Το φόβο διαδέχεται γρήγορα το πρώτο χαμόγελο μετά από ατάκα του Stephen Fry και σιγά σιγά γίνεται φανερό ότι η Sumo Digital μπορεί να κάνει την ανατροπή. Λίγα λεπτά μετά την εκκίνηση του tutorial αυτή η πιθανότητα γίνεται -ευτυχώς- βεβαιότητα.
Ναι η Sumo Digital κατάφερε να διατηρήσει την αισθητική και το χιούμορ της σειράς και αυτό από μόνο του είναι σημαντικό κατόρθωμα. Ακόμα σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι η ομάδα ανάπτυξης δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια. Προσπάθησε να φέρει νέα στοιχεία στο gameplay και παρά το ότι οι προσθήκες δεν αξιοποιούνται σωστά, προσφέρουν έναν αέρα ανανέωσης στο τρίτο αυτό sequel.
Ακόμα και σε επίπεδο ιστορίας τα πράγματα κινούνται σε λίγο πιο συγκαταβατικά πλαίσια, μετατρέποντας το κάπως ασαφές περιβάλλον των πρώτων δύο τίτλων σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Πράγματι, αυτή τη φορά το LBP3 δείχνει πιο videogame στο βασικό campaign του, καθώς η ιστορία παρουσιάζεται πιο στρωτά, με πιο ολοκληρωμένα cut-scenes και, επιτέλους, voice-overs για τους διάφορους βασικούς NPC. Αυτή η προσέγγιση όμως δεν στερεί τον αλλόκοτο χαρακτήρα του σεναρίου ή μάλλον τον αλλόκοτο τρόπο παρουσίασής του. Ο παίκτης καλείται να σταματήσει τον Newton (Hugh Laurie) ο οποίος απελευθέρωσε τρεις τιτάνες που αφαιρούν τη δημιουργικότητα από τον κόσμο του Bunkum. Μόνος τρόπος για να τον σταματήσει είναι η απελευθέρωση των τριών θρυλικών ηρώων του Bunkum.
Αυτό που ακολουθεί είναι μια περιπέτεια (δυστυχώς δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη “βρες τρία αντικείμενα” κ.λπ.) χωρισμένη σε τέσσερις κόσμους hub (ένας είναι το tutorial), οι οποίοι περιλαμβάνουν τα βασικά επίπεδα, διάφορα challenges και πολλά, μα πολλά μυστικά. Παρόλα αυτά, η διάρκεια του τίτλου παραμένει σχετικά μικρή, καθώς η ιστορία δεν ξεπερνά τις 7-8 ώρες.
Αυτό που πάντα ξεχώριζε τη σειρά ήταν η φιλοσοφία των επιπέδων της. Αν και στην ουσία ο τίτλος είναι ένα παραδοσιακό platform (και μάλιστα όχι από τα καλύτερα σε επίπεδο χειρισμού), ο τρόπος παρουσίασης των επιπέδων, οι ιδέες σε επίπεδο μηχανισμών, αλλά και τα… “μηχανικά” μέρη τους (μην ξεχνάτε ότι η αισθητική θυμίζει κάτι από σκηνικά θεάτρου) καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή του παίκτη, κρύβοντας το συνηθισμένο gameplay. Φυσικά και ο χειρισμός του Sackboy παραμένει πιο ανάλαφρος από ό,τι θα θέλαμε, φυσικά υπάρχουν bugs στο σύστημα φυσικής αλλά, δυστυχώς, και σε πιο γενικό επίπεδο (π.χ. ο χαρακτήρας δεν κάνει κάποιες φορές respawn), όμως η αισθητική του τίτλου, το υπέροχο soundtrack, η τρέλα που δεν πάει στα βουνά, αλλά και το ίδιο το gameplay, συμβάλλουν στο να συγχωρέσει κανείς τέτοια ατοπήματα. Άλλωστε, οι προσθήκες στο οπλοστάσιο του Sackboy και οι τρεις νέοι playable χαρακτήρες, προσφέρουν αρκετά για να ασχοληθεί κανείς.
Πιο συγκεκριμένα, ο Sackboy έχει πλέον inventory στο οποίο θα βρει κανείς τα νέα του gadget: π.χ. ένα όπλο-σεσουάρ που φυσάει και ρουφάει, ένα όπλο που πετάει μπάλες που τηλεμεταφέρουν τον πρωταγωνιστή κ.ά. Η αξιοποίησή τους προσφέρει στη Sumo Digital την ευκαιρία να προσθέσει νέα είδη γρίφων ή μάλλον τρόπων επίλυσής τους. Το ίδιο ισχύει και για τους νέους χαρακτήρες αλλά, δυστυχώς, σε πολύ μικρότερο βαθμό.
Οι Oddsock, Toggle και Swoop μπορεί να αλλάζουν σημαντικά το gameplay και σε ορισμένες περιπτώσεις να επισκιάζουν τον ίδιο τον Sackboy, όμως η αξιοποίησή τους δεν είναι ολοκληρωμένη. Κάθε ένας από αυτούς διαθέτει ξεχωριστές ικανότητες (ο Oddsock είναι ένας σκύλος με άριστες platforming ικανότητες, o Τoggle μπορεί να αλλάζει μέγεθος και βάρος, ενώ ο Swoop είναι πουλί και… πετάει), ενώ πρωταγωνιστούν σε ένα επιπεδο και στο boss του κόσμου που τους ανακαλύπτει ο παίκτης. Με τις ικανότητές τους ο παίκτης μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση σε μέρη των επιπέδων που δεν μπορούσε μέχρι τότε, ενώ οι πίστες που πρωταγωνιστούν επιδεικνύουν την ευκαιρία για νέους τρόπους gameplay. Όμως, η ομάδα ανάπτυξης αποφάσισε να σταματήσει απότομα. Πέρα από τα συγκεκριμένα επίπεδα, οι νέοι χαρακτήρες δεν εμφανίζονται πουθενά αλλού, ενώ με εξαίρεση ένα σημείο, ο παίκτης δεν μπορεί να συνδυάσει χαρακτήρες και άρα ικανότητες. Το όραμα για επίπεδα με γρίφους που αξιοποιούν όλους τους χαρακτήρες παραμένει ανεκπλήρωτο, χωρίς ιδιαίτερη εξήγηση.
Ακόμα και στο co-op, οι παίκτες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τον ίδιο χαρακτήρα. Το ίδιο το mode παραμένει ενδιαφέρον, ειδικά στα σημεία που επιβάλλεται η ύπαρξη παραπάνω παικτών. Δυστυχώς, πρόβληματα (κυρίως στο local co-op που είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε) όπως το ότι οι παίκτες πρέπει να περιμένουν ο ένας τον άλλο (δεν υπάρχει split-screen), μειώνουν λίγο την αξία του, αλλά όχι σημαντικά.
Επιστρέφοντας στο ερώτημα περί αξιοποίησης των νέων χαρακτήρων, μια πιθανή απάντηση ίσως να βρίσκεται στην ελπίδα που μάλλον τρέφει η Sumo Digital για την κοινότητα του LittleBigPlanet 3. Για άλλη μια φορά, ο τίτλος προσφέρει έναν απέραντο Level editor, με τεράστιες δυνατότητες και εξαιρετικά εργαλεία. Πλέον, η δυνατότητα δημιουργίας σε 16 επίπεδα (αντί 3 του προηγούμενου τίτλου) υπόσχεται πιο περίπλοκες δημιουργίες, αλλά και πιο δύσκολη διαδικασία. Μάλιστα, η αξιοποίηση αυτών των επιπέδων είναι έκδηλη και στο campaign, καθώς σχεδόν όλα τα επίπεδα εμφανίζονται με περισσότερο βάθος και είναι πιο περίπλοκα κατά τη διάσχισή τους. Πιθανότατα λοιπόν η Sumo Digital να είδε το campaign ως απλό παράδειγμα. Ένα παράδειγμα που δίνει το έναυσμα στους δημιουργούς της κοινότητας να αξιοποιήσουν καλύτερα τα νέα εργαλεία και τις δυνατότητες του LBP3 (και φυσικά τους χαρακτήρες του). Έξυπνη κίνηση η συμβατότητα με τους προηγούμενους τίτλους, που επιτρέπει τη χρήση των παλιών επιπέδων στο LBP3, αλλά και τη μεταφορά των όποιων αντικειμένων έχει συλλέξει ο παίκτης σε αυτούς.
Εννοείται ότι το creation tool παραμένει δύσκολο για εμάς τους θνητούς και ατάλαντους. Έχουν γίνει προσπάθειες για καλύτερα tutorial, ενώ υπάρχουν και τα λεγόμενα Poppit Challenges, τα οποία είναι κανονικά επίπεδα που όμως εστιάζουν σε κάποιο από τα βασικά εργαλεία του editor. Ακόμα και έτσι, η δημιουργία απαιτεί χρόνο, ταλέντο και πολλή υπομονή, στοιχεία που δεν συναντώνται συχνά στους gamers.
Η τεράστια κοινότητα, η όμορφη αισθητική, το χιούμορ, η δυνατότητα για τετραπλό co-op (local ή online), οι νέες προσθήκες και οι καινούργιοι πρωταγωνιστές προσφέρουν πολλά για να ασχοληθεί κανείς. Παρά τη μικρή διάρκεια του campaign, τα διάφορα challenges και τα μυστικά (αλλά και τα εκατομμύρια επίπεδα των χρηστών) καταφέρνουν να συνθέσουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία.
Δυστυχώς όμως, η απροθυμία της ομάδας ανάπτυξης να προχωρήσει σε νέες διαδρομές gameplay, αξιοποιώντας στο έπακρο τους πολυδιαφημισμένους νέους ήρωες, μετατρέπουν το LittleBigPlanet 3 σε μια χαμένη ευκαιρία. Σίγουρα δεν είναι κακός τίτλος. Απλώς αποφεύγει να γίνει αυτό που θα μπορούσε να είναι, εναποθέτοντας τις ελπίδες του στην κοινότητα που τόσο πολύ το έχει στηρίξει.
Έτσι, παρά τις προσπάθειες της, η Sumo Digital πλησιάζει το εξαιρετικό χωρίς τελικά να καταφέρνει να το αγγίξει.
Version Tested: PS4
