Κάποιος μας έχει ματιάσει. Δηλαδή όχι εμάς, τη βιομηχανία των videogames. Αλλιώς δεν εξηγείται ο κακός χαμός που γίνεται με τα διάφορα updates και τα παιχνίδια που δεν λειτουργούν στην κυκλοφορία τους. Μία το Driveclub απέτυχε να προσφέρει το πιο πολυδιαφημισμένο χαρακτηριστικό του, το social racing, δύο το Unity κατέστρεψε τη φήμη και τη μετοχή της Ubisoft και το όποιο όνομα της σειράς, τρία η Alpha του Evolve ήταν αστεία προβληματική και τέσσερα το εξαιρετικό GTA V αντιμετώπισε προβλήματα με το GTA Online και όχι μόνο. Φυσικά η λίστα είναι απλώς ενδεικτική. Δεν περιλαμβάνει, ας πούμε, προβλήματα με firmware updates ή ό,τι άλλο. Το αστείο είναι ότι η γρουσουζιά επηρεάζει γενικότερα τον κόσμο της τεχνολογίας, με την Apple να μην μπορεί να σταυρώσει με την πρώτη ένα απροβλημάτιστο iOS 8 και πάει λέγοντας.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι παραγωγές είναι πλέον πολύ περίπλοκες και τα προβλήματα είναι πιο πιθανά. Αλλά η περίπτωση του Unity (και του Driveclub) είναι μάλλον ανεξήγητη. Δηλαδή υπάρχει εξήγηση, αλλά δεν θέλω να γίνω κακός (πολύ). Κυρίως γιατί βλέπω την πραγματική προσπάθεια των δημιουργών να μαζέψουν τα αμάζευτα.
Η κατάσταση που επικρατεί αυτήν τη στιγμή στην αγορά των videogames αποδεικνύει ότι οι εταιρείες που τη στηρίζουν δεν είναι ακόμα έτοιμες να προσφέρουν σωστά τα προϊόντα τους. Και όταν τα καταφέρνουν, τα προβλήματα που εμφανίζονται τις κάνει να το μετανιώνουν που τα κατάφεραν.
Να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια άλλο ξεκίνημα γενιάς τόσο προβληματικό. Και τόσο αργό. Τις περισσότερες φορές, ο πρώτος καιρός ενός μηχανήματος χαρακτηρίζονταν από μέτριους/κακούς τίτλους, άντε και από μερικά ελαττωματικά μηχανήματα και αυτό ήταν. Αυτήν τη φορά το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Από τη μία, η τωρινή γενιά δεν έχει να δείξει τίτλους και, άρα, να αποδείξει την αξία και τη χρησιμότητά της (έχει περάσει ήδη ένας χρόνος). Γεμίσαμε από remaster/relaunches/definitive editions και δεν ξέρω και εγώ τι άλλες επανεκδόσεις τίτλων που προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των καταναλωτών, αλλά και από indie παιχνίδια με καταπληκτικό gameplay, αλλά γραφικά εποχής 16-bit ή τέλος πάντως τεχνικό τομέα που δεν δικαιολογεί την αγορά ενός νέου μηχανήματος (μιας και η ίδια εμπειρία μπορεί να αποδοθεί το ίδιο καλά και στα παλιότερα συστήματα).
Από την άλλη, σχεδόν όλοι οι πολυαναμενόμενοι “next-gen” τίτλοι είτε αποδείχθηκαν μέτριοι (κάτι μάλλον αναμενόμενο) είτε απλώς δεν λειτούργησαν “ποτέ” σωστά. Η αντίφαση σε όλη αυτήν την κατάσταση είναι οι πίνακες πωλήσεων. Το Unity προκάλεσε και προκαλεί θύελλα διαμαρτυριών, όμως κυριάρχησε στα chart. Μάλλον τους έσωσαν οι προπαραγγελίες.
Η απορία είναι εύλογη: Μα τι στο καλό συμβαίνει; Είναι δυνατόν εταιρείες τόσο μεγάλες και έμπειρες να αποτυγχάνουν σε τόσο βασικό επίπεδο; Να θυμίσω εδώ ότι η αρχιτεκτονική των νέων μηχανημάτων δεν είναι και τόσο εξωτική όσο των προηγούμενων γενιών. Είναι πιο PC από ποτέ και άρα πιο εύκολες στον προγραμματισμό τους (τέλος πάντων πιο βατές). Ή τουλάχιστον αυτό μας έλεγαν στην αρχή. Όσο για την online υποδομή, αυτή υποτίθεται θα ήταν πιο εξελιγμένη από ποτέ, ειδικά αφού υπήρχαν ήδη οι βάσεις από το PS3 και το Xbox 360.
Η απορία μάλλον υπάρχει και στις ίδιες τις εταιρείες ανάπτυξης/έκδοσης. Μάλλον ψάχνονται και αυτές να βρουν τι φταίει. Μέχρι να το βρουν βέβαια δεν ξέρω τι άλλο θα συμβεί.
Άλλωστε το κακό μάτι δεν πρέπει να το κοροϊδεύει κανείς.
