Κατά τη διάρκεια του PlayStation Experience, η εκδήλωση αναφέρθηκε τόσες φορές ως PSEx που δεν θα κατανοήσουμε ποτέ γιατί, με αφορμή και τα 20 χρόνια του PlayStation, δεν ονομάστηκε εξ αρχής PSX.
Σε κάθε περίπτωση το PlayStation Experience ξεκίνησε ως ερωτηματικό. Οι απαράδεκτες (από ένα σημείο κι έπειτα) προσπάθειες για δημιουργία (κι άλλου) hype θόλωναν ακόμη περισσότερο τα νερά αλλά και τις προσδοκίες. Άλλωστε θεωρήσαμε δεδομένο πως δεν υπάρχει χώρος για κάποιου είδους εκπληκτική ανακοίνωση. Από τη μία οι κυκλοφορίες για το πρώτο μισό του 2015 έχουν, λίγο πολύ, πάρει το δρόμο τους εδώ και καιρό. Από την άλλη εξυπακούεται ότι δεν θα αποκαλύπτονταν τώρα πράγματα που παραδοσιακά μένουν στην άκρη για χάρη της E3, της Gamescom και του Tokyo Game Show. Από τις διάφορες ανακοινώσεις (τις οποίες θα βρείτε μαζεμένες εδώ) ξεχώρισε το Street Fighter V αλλά και το αυτομάτως πιο φρέσκο Drawn To Death του David Jaffe. Και οι δύο τίτλοι είναι παραγωγές τρίτων, όχι της Sony. Μάθαμε για πάρα πολλούς τίτλους που έρχονται από το PC στο PS4, είτε ως χρονικές αποκλειστικότητες (για το χώρο της κονσόλας) είτε ως “κανονικές”. Είδαμε νέα demo, αλλά όχι νέα θαύματα. Είδαμε επίσης το, παραδοσιακό πλέον, μέρος του προγράμματος που αφιερώνεται σε indie games.
Τα συμπεράσματα όμως κρύβονται (ή μήπως παραμονεύουν) αλλού. Κανείς από τους ιθύνοντες της Sony δεν παρουσιάστηκε με κοστούμι. Είμαστε σίγουροι ότι η απόφαση αυτή σχετίζεται με το ότι το PlayStation Experience απευθύνεται πρωτίστως σε gamers και ύστερα σε δημοσιογράφους, αλλά καλό να ξεφύγει μια για πάντα η εταιρεία από το ιαπωνικό κλισέ του κοστουμιού. Για gaming μιλάμε άλλωστε και αρκετή αντιπάθεια κυκλοφορεί εκεί έξω για “χαρτογιακάδες”. Ειδικά στο gaming περιμένει κανείς να μιλήσουν τα games, όχι να υπογραμμιστεί η σοβαρότητα του ενός ή του άλλου με επιλογές στην γκαρνταρόμπα. Δεν είναι και παράξενο που προτιμάμε την τελευταία επιλογή της Sony.
Όσο παράξενο και αν ακούγεται, θυμηθήκαμε μερικές φορές την Microsoft κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης αλλά και της παρουσίασης της ίδιας της Sony. Όχι μόνο επειδή το PlayStation Experience ξύπνησε μνήμες X02, X03 κ.λπ. αλλά διότι το άνοιγμα, όπου η εικόνα και το gameplay του Uncharted ήταν οι μόνοι ομιλητές, μας γύρισε στο E3 gameplay demo του Halo 2 και την εποχή που το ίδιο το gameplay ήταν ικανό να ενθουσιάσει περισσότερο από λόγια και trailer.
Το PS Vita είναι εδώ
Θυμάστε που την τελευταία φορά που είδαμε παρουσίαση Sony το PS Vita δεν ήταν παρά ένας ψίθυρος μέσα στο χαμό; Στο PlayStation Experience είχε το δικό του μέρος της παρουσίασης. Η μοίρα του δεν αλλάζει σε αυτό το στάδιο, όχι χωρίς κάποιο θαύμα, αλλά η Sony φροντίζει να μεταφέρει όσους περισσότερους δημοφιλείς, παρότι indie, τίτλους μπορεί, ιδανικά με Cross Buy και Cross Play. Ο μόνος τίτλος που αναφέρθηκε και σχεδιάζεται συγκεκριμένα για PS Vita είναι το Severed από τους δημιουργούς του Guacamelee. Κάθε άλλη περίπτωση πρόκειται για μεταφορά. Το PS Vita είναι πλέον εκείνη η κονσόλα που παίρνει κανείς για να έχει πρόσβαση σε αρκετούς μα μικρούς (ως παραγωγές) τίτλους που ενδεχομένως αγόρασε στο PS4. Ως τέτοιου είδους αξεσουάρ παραμένει ακριβό, αλλά φανταζόμαστε ότι και αυτό είναι θέμα χρόνου να αλλάξει. Η ειρωνεία είναι βέβαια ότι, έως ένα βαθμό, το PS Vita είναι κυριολεκτικά πλέον ένα φορητό PlayStation, έστω και όχι με την έννοια που χρησιμοποιούνταν ο όρος κατά το παρελθόν.
Μαφιόζικος ο επιθανάτιος ρόγχος του PS3
Για να είμαστε ειλικρινείς περιμέναμε να περάσει απαρατήρητο και άφαντο το PS3. Δεν υπάρχουν αυταπάτες για το τι προέχει άλλωστε. Κατάφερε όμως να οικειοποιηθεί μερίδα του ενθουσιασμού του κοινού με την ανακοίνωση ότι το Yakuza 5 έρχεται επιτέλους και στη Δύση. Αν κρίνουμε από την αντίδραση του κόσμου, σε συνδυασμό με τον κλασικό δισταγμό της SEGA να κάνει τέτοια βήματα στο παρελθόν, μάλλον ΟΛΟΙ οι εξ Αμερικής φίλοι του Yakuza είχαν πάει στο PlayStation Experience.
Το PSN χρησιμοποιείται και ως όπλο
Δεν αναφερόμαστε σε hackers, αν και με το ιστορικό του PSN, θα μπορούσαμε. Αναφερόμαστε περισσότερο σε κάποιους από τους κανόνες που το διέπουν. Η ανακοίνωση του Street Fighter V μπορεί να μυρίζει χρήμα που άλλαξε χέρια (συμβαίνει κάθε μέρα έτσι κι αλλιώς), αλλά το πιο πιθανό είναι να κρύβει και κάτι άλλο. Αν ο Yoshinori Ono ενδιαφερόταν εξ αρχής για cross platform multiplayer, τότε είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορούσε να υπολογίζει στο Xbox Live. Όχι επειδή υπάρχει τεχνικός περιορισμός (ίσως όμως να τίθεται θέμα ασφαλείας), αλλά διότι η Microsoft αρνείται να επιτρέψει τέτοιου είδους λειτουργία. Το είδαμε, πολύ δειλά, πριν χρόνια με το Orange Box της Valve και το συγχρονισμό με Steam, το είδαμε πολύ πιο πρόσφατα με το Final Fantasy XIV που θέλει μεν να το δει σε Xbox η Square Enix, αλλά δεν δικαιολογεί την προσπάθεια όσο απαιτείται να λειτουργεί ξεχωριστά η κοινότητα του παιχνιδιού στην κονσόλα της Microsoft. Εφόσον λοιπόν ο Ono ήταν αποφασισμένος, τότε η Capcom απλά δεν είχε ποτέ την επιλογή να στραφεί προς το Xbox, ακόμη και αν το ήθελε.
Κάτι συμβαίνει με την EA
Κάτι το Titanfall, κάτι η υπηρεσία EA Access, λίγο ακόμη το περιεχόμενο στο FIFA Ultimate Team, πόσο μάλλον η γενικότερη προϊστορία της EA με την Microsoft, ειδικά στα πρώτα χρόνια του Xbox Live, δεν είναι παράξενο που η αμερικανική εταιρεία δεν θεωρείται παραδοσιακό βέλος στη φαρέτρα της Sony (παρά την beta έκπληξη για το Battlefield: Hardline). Αυτήν τη φορά εμφανίστηκε πάντως και μάλιστα με γιορτινή διάθεση αφού μοίρασε χωρίς χρέωση, με αφορμή τα 20 χρόνια του PlayStation, τα Plants vs. Zombies: Garden Warfare (PS4), Mirror’s Edge (PS3) και Need For Speed: Most Wanted (PS Vita) σε όλους τους κατόχους PlayStation ανά τον κόσμο. Μπορεί να είναι κίνηση για να ανακτηθεί μερίδα καλής θέλησης από τον κόσμο προς την εταιρεία. Μπορεί όμως, όπως συμβαίνει πιο συχνά, να προμηνύει πιο “δεμένες” σχέσεις μεταξύ EA και Sony για το μέλλον. Είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτούμε έτσι διότι η EA, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, δεν το έχει σε τίποτα να αφήνει πράγματα στη μέση, από νωρίς κιόλας, προκειμένου να μείνει με τη μεριά του “πρώτου”. Οι κάτοχοι Dreamcast και Wii U σίγουρα θα έχουν να μοιραστούν κάτι επ’ αυτού.
Μένουν ακόμη μερικές υπερβολές
Η παρουσία της Square Enix για την ανακοίνωση της επαναφοράς του Final Fantasy VII με upscaled graphics είναι κάτι που απλά χαρακτηρίζεται περιττό. Δεν είναι νέος τίτλος, δεν είναι remake, δεν είναι προσφορά, είναι, ουσιαστικά, άλλη μια προσθήκη στα PSone Classics. Αν γεμίζαμε έτσι τις παρουσιάσεις κάθε φορά, θα καλύπταμε το κενό που αφήνει κάθε τόσο πίσω της η τηλεοπτική σειρά Community.
Το PlayStation σέρνει καράβι
Η ροή της παρουσίασης όμως είναι εκείνη που μας άφησε την πιο ενδιαφέρουσα εντύπωση. Είπαμε την προηγούμενη φορά ότι η Sony ακολουθεί πλέον το δρόμο της λογικής ύστερα από χρόνια εκπληκτικά βαρετών παρουσιάσεων ή έστω παρουσιάσεων με συμπρωταγωνιστή κάποια σημαντική “κοιλιά”. Κι όμως αυτή τη φορά τα πήγε ακόμη καλύτερα. Ναι, το έτοιμο χιούμορ δεν ήταν σταθερό ή ό,τι καλύτερο, αλλά σε παρουσίαση που κράτησε πάνω από δύο ώρες, ο ρυθμός ήταν τέτοιος που δεν άφηνε χώρο στην πλήξη. Δεν ακούσαμε νούμερα, είδαμε gameplay, είδαμε περισσότερους τίτλους από όσους υποθέσαμε ότι ήταν δυνατό ή και σε συνετό σε αυτό το χρονικό διάστημα, ενώ φάνηκε, πέρα από κάθε αμφιβολία πια, ότι το PlayStation είναι η απόλυτη προτεραιότητα για τη Sony. Κατά το παρελθόν, όταν η εταιρεία είχε το πάνω χέρι, κατέληγε σε αλαζονικές συμπεριφορές δίχως προηγούμενο. Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μπορεί μεν το PlayStation να έχει την καλύτερη θέση στην αγορά, ίσως καλύτερη και από εκείνη για την οποία κρυφά ήλπιζε η ιαπωνική εταιρεία, αλλά, μέσα σε όλα, το PlayStation είναι μόλις ένα από τα δύο ουσιωδώς κερδοφόρα τμήματά της. Με αυτό ως δεδομένο η Sony αντιλαμβάνεται ότι όσο και να πετύχει με το PlayStation, το τελευταίο που τη συμφέρει είναι να επαναπαυθεί. Κάπως έτσι προκύπτουν τα ακόλουθα.
3rd Party Production Team
Ο αφανής ήρωας της εκδήλωσης, και ο λόγος που διάφορα ports τίτλων PC θα φτάσουν στο PS4, αλλά όχι σε άλλες κονσόλες, είναι το λεγόμενο 3rd Party Production Team. Καθώς λειτουργεί υποστηρικτικά σε ports που αναλαμβάνουν άλλες ομάδες, συχνά εξασφαλίζονται δικαιώματα διανομής για κονσόλες που μένουν στην ίδια της Sony. Πράγμα που συνεπάγεται ότι η μεταφορά σε άλλες κονσόλες αποκλείεται ή έστω δυσκολεύει. Χωρίς αυτό το σύστημα το Grim Fandango δεν θα ερχόταν ποτέ σε PlayStation για παράδειγμα. Υπάρχουν βέβαια και παραδείγματα σαν το Borderlands 2 του PS Vita που όλοι προτιμούν να ξεχάσουν. Δεν γίνεται να πηγαίνουν και όλα ρολόι.
Ένα ακόμη καλό βήμα
Χωρίς κάτι πραγματικά βαρύγδουπο (τα περήφανα γηρατειά εξανίστανται μέσα μας για χάρη του Day Of The Tentacle Special Edition), το PlayStation Experience αφήνει θετικό στίγμα. Σίγουρα κάποιος στη Sony κατάφερε να πείσει τα κατάλληλα άτομα ότι δεν ήταν δουλειά αυτή τόσα χρόνια με τις παρουσιάσεις της εταιρείας, το πρόσωπο που παρουσιάστηκε ήταν λίγο πιο ανθρώπινο και, περιέργως, όχι ζυγισμένο προς τις ορδές των shooter fans που αγνοούν προτάσεις οι οποίες δεν ξεκινούν με Call Of Duty και Battlefield. Αν μη τι άλλο, ειδικά για αυτό, αποκλείεται να παραπονεθούμε. Αν καταφέρουμε να γλιτώσουμε και από τη νέα, αιωνίως διφορούμενη, αλλά αγαπημένη φράση της Sony, το ασταμάτητο “exclusive console debut”…θα το εκτιμήσουμε. Όσο θα εκτιμήσουμε περισσότερες εμφανίσεις του David Jaffe επί σκηνής. Τώρα που μεγάλωσε είναι πιο συμπαθής όταν βρίζει.
