Στο Persona Q: Shadow Of The Labyrinth όλα μοιάζουν τόσο χαρούμενα και χρωματιστά. Η σειρά μένει μακριά από την πιο ρεαλιστική απεικόνιση που ίσως έχετε συνηθίσει και κάνει τα πάντα μικρά, γυαλιστερά και ζουμπουρλούδικα. Σύντομα όμως θα καταλάβετε πως όλη αυτή η χαρά μπορεί να εξαφανιστεί μονομιάς από το πρόσωπό σας μόλις μπείτε στο πετσί του τίτλου.
Δεν εννοούμε πως κάτι θα σας χαλάσει τη διάθεση, άλλα είναι αρκετά εύκολο να τα βρείτε σε σημεία μπαστούνια. Το Persona Q: Shadow Of The Labyrinth λαμβάνει χώρα σε ένα χωροχρονικό παράδοξο με χαρακτήρες από τα Persona 3 και Persona 4 να βρίσκονται στο ίδιο σκηνικό. Μπορείτε να ξεκινήσετε το παιχνίδι με έναν εκ των πρωταγωνιστών των προαναφερθέντων τίτλων, με διάλογους κ.λπ. να δέχονται αλλαγές ανάλογα με την επιλογή σας. Ανεξαρτήτου επιλογής το χιούμορ είναι διάχυτο, ο ρυθμός των διαλόγων καθόλου κουραστικός ακόμα και στα “σαχλά” σημεία (Level-5 ακούς;), ενώ το αγγλικό voice acting δεν αφήνει περιθώρια για παράπονα που συνήθως έχουμε μιας και το σύνολο είναι εξαιρετικά καλοκουρδισμένο, με πολύ όμορφους χρωματισμούς στις φωνές εκεί που χρειάζεται κ.λπ.
Τι κάνει όμως ξεχωριστό το Persona Q: Shadow Of The Labyrinth; Ο τίτλος είναι στην ουσία ένα dungeon crawler πρώτου προσώπου με τεράστιους λαβυρίνθους. Η κίνησή σας δεν είναι ελεύθερη μιας και κινείστε πάνω σε πλέγμα (grid) με το σταυρό κατεύθυνσης να σας “τσουλάει”. Μάλιστα αυτός καθιστά σχεδόν άχρηστο τον αναλογικό μοχλό αφού τα πάντα στον τίτλο (menus, εντολές κ.λπ.) απαιτούν την ακρίβεια του d-pad. Εξαίρεση αποτελεί η απεικόνιση του χάρτη του dungeon στην κάτω οθόνη του συστήματος όπου ο αναλογικός μοχλός “κινεί” το κάδρο για να δείτε πού ακριβώς βρίσκεστε. Μπορείτε να κρατήσετε κάθε είδους σημειώσεις για το τι συναντάτε, τι θα χρειαστεί αργότερα και τι έχετε αφήσει πίσω. Το μπλέξιμο των λαβυρίνθων είναι τέτοιο που οι σωστές (και λεπτομερείς μερικές φορές) σημειώσεις είναι σωτήριες ώστε να μην χαθείτε. Συγκεκριμένοι παντοδύναμοι αντίπαλοι απεικονίζονται στο χάρτη ώστε να μπορείτε να τους αποφύγετε πιο εύκολα αλλά οι “τυχαίες” μάχες καλά κρατούν. Τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί αυτές δεν είναι ακριβώς τυχαίες εφόσον συγκεκριμένη ένδειξη στην οθόνη μαρτυρά το πόσο πιθανό είναι η επόμενή σας κίνηση να καταλήξει σε μάχη. Δεν θα αργήσετε να καταλάβετε πως απλά μιλάμε για μετρητή που μετά από X βήματα σας ρίχνει στην επόμενη μάχη, με το X να βρίσκεται πάντα πολύ κοντά σε συγκεκριμένο αριθμό.
Η ώρα της μάχης πάντως φέρνει και όλη τη “μαγιά” του Persona Q: Shadow Of The Labyrinth. Αν και turn based βρίσκεστε πάλι σε πρώτο πρόσωπο με το Persona κάθε μέλους του party σας να χαρίζει magic attacks και ιδιότητες. Βασικότερη ενέργεια είναι να βρείτε την αδυναμία του κάθε αντιπάλου, είτε αυτό είναι κάποιο element είτε συγκεκριμένος τύπος επίθεσης. Αν τον χτυπήσετε με την κατάλληλη επίθεση και δεν δεχθείτε χτύπημα μέχρι να ξαναέρθει η σειρά σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε spell “δωρεάν”, χωρίς δηλαδή να σας καταναλώσει MP. Προσθέστε σε αυτό ακόμα ένα Persona σε κάθε σας παίκτη για ακόμα περισσότερες ιδιότητες και μαγεία, αλλά και μηχανισμό fusion διαφορετικών Personas για δημιουργία νέων, και το σύνολο πραγματικά μπλέκει και μαγεύει.
Παρόλα αυτά ο τίτλος δεν σας χαρίζεται ιδιαίτερα. Ακόμα και στο normal οι μάχες δεν είναι περίπατος (εκτός και αν πήξετε στο grind από πολύ νωρίς) και με συγκεκριμένα αντικείμενα να κοστίζουν αρκετά (όπως αυτό της νεκρανάστασης ενός παίκτη) αλλά και να μην τα βρίσκετε εντός των dungeons, χρειάζεται προσοχή, καλή στρατηγική και ενίοτε γερά νεύρα για να τη βγάλετε καθαρή. Ταυτόχρονα η μόνη εγγυημένη λύση για αναπλήρωση MP είναι το heal σε “ειρηνικό” χώρο εκτός λαβυρίνθων, επί πληρωμή φυσικά. Ετοιμαστείτε για πολύ κλάμα από τις τσέπες σας μιας και θα το κάνετε συχνά. Και η τιμή δεν είναι φιλική. Το “ξεκλείδωμα” party skills για την ενεργοποίηση των οποίων παίζει ρόλο το status όλων των παικτών λύνει σε περιπτώσεις τα χέρια σας. Ένα τέτοιο skill που σας επιτρέπει να τηλεμεταφερθείτε στην είσοδο του λαβυρίνθου χωρίς πολλά πολλά είναι ίσως πιο πολύτιμο από όσο φαντάζεστε. Και καθόλου ζημιογόνο για την τσέπη σας.
Η δομή του Persona Q: Shadow Of The Labyrinth δεν ευνοεί ουσιαστικά side quests, όμως οι λαβύρινθοι έχουν πολύ χώρο για ψάξιμο. Ανάμεσα στα άλλα μπορείτε να ανοίξετε συγκεκριμένα σεντούκια με ιδιαίτερα πολύτιμο περιεχόμενο. Το να βρείτε τη θέση τους δεν είναι δύσκολο. Όμως για να τα ανοίξετε απαιτείται να έχετε εξερευνήσει ολόκληρο τον όροφο ενός λαβυρίνθου. Δεν εννοούμε να έχετε μπει σε όλα τα δωμάτια, αλλά να έχετε πατήσει σε κάθε τετραγωνάκι του grid. Σε κάθε ένα! Αυτό είναι μάλλον ένα από τα όπλα του τίτλου για να σας οδηγήσει σε grind και δυστυχώς είναι όσο φθηνό και ενοχλητικό ακούγεται.
Όσο και αν έχετε εργαστεί πάντως για να αυξήσετε τα στατιστικά του party σας το Persona Q: Shadow Of The Labyrinth έχει σχεδόν πάντα μια νέα “μαχητική” πρόκληση στην επόμενη γωνία. Ή στον επόμενο όροφο. Είναι το καλύτερο σημείο για να πάτε αν είστε αρκετά γενναίοι και ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε το απλό grind. Αν και δεν πρόκειται να το αποφύγετε τελείως. Japan γαρ.
Το Persona Q: Shadow Of The Labyrinth είναι όσο χαριτωμένο δείχνει και…ταυτόχρονα δεν είναι. Το γλυκανάλατα αφελές εικαστικό του και τα εξαιρετικά σχεδιασμένα (και χρωματιστά) μενού του έρχονται για να κρύψουν τη δυσκολία του, τις ατελείωτες ώρες που θα χρειαστείτε για να το τελειώσετε και μερικά φθηνά του κόλπα. Μπορεί να μην είναι για κάθε “βαμμένο” Persona fan (με συγκεκριμένους χαρακτήρες να μένουν ουσιαστικά στην αφάνεια) και το όλο του στιλ να είναι ξένο για τους οπαδούς της σειράς, αλλά αξίζει να μπείτε και να δείτε αν μπορείτε να βγείτε.
Spoiler alert: Θα πήξετε στο τετραγωνάκι.
Version Tested: 3DS
