Η Lara Croft φεύγει από τους Αζτέκους και στρέφεται στους Αιγυπτίους με το Lara Croft And The Temple Of Osiris. Με το Rise Of The Tomb Raider να παραμένει χρονική αποκλειστικότητα για Xbox, αυτός είναι ο μόνος τίτλος με τη γνωστή πρωταγωνίστρια στον οποίο θα έχουν πρόσβαση οι περισσότεροι. Όπως κάποιοι διαπίστωσαν βέβαια παίζοντας το Lara Croft And The Guardian Of Light, ειδικά όταν υπάρχει καλή παρέα, αυτό δεν είναι και τόσο άσχημο ενδεχόμενο.
Ο θεός Set κομματιάζει τον θεό Osiris και μοιράζει τα μέλη τους στους πέντε ανέμους. Η Lara Croft και ένας ακόμη ανταγωνιστής-συνεργάτης βρίσκονται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και καταλήγουν σε περιοδεία του Κάτω Κόσμου. Εκεί ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους θεούς Horus και Isis στην προσπάθειά τους να επαναφέρουν στη ζωή τον Osiris, να χαλάσουν τα σχέδια του Set και, φυσικά, να γλιτώσουν και οι ίδιοι.
Η ισομετρική κάμερα επιστρέφει, μαζί βέβαια με την αίσθηση ότι αυτό το “παραπαίδι” της Square Enix βρίσκεται πιο κοντά στο αρχικό πνεύμα της σειράς ολόκληρης σε σχέση με το σύγχρονο “Uncharted χωρίς Drake και χιούμορ” Tomb Raider. Άλλωστε στην προκειμένη όλο το βάρος πέφτει στην εξερεύνηση τύμβων, δικαιολογώντας πολύ καλύτερα και την ιδιότητα της Lara Croft. Οι γρίφοι δεν είναι συγκλονιστικοί, η μάχη θα μπορούσε να είναι καλύτερη, ενώ το platforming πάσχει από τη μερική αναξιοπιστία του άλματος, δηλαδή του βασικού μηχανισμού του. Η προσγείωση τείνει προς την πλεύση άρα θα χρειαστεί να προσαρμοστείτε εγκεφαλικά στο ανεπιθύμητο αυτό φαινόμενο.
Ο τρόπος όμως που συνδυάζει τα πάντα η Crystal Dynamics αφήνουν καλύτερη εντύπωση από την κάθε πτυχή ξεχωριστά, κι αυτό χωρίς να υπολογίσουμε ακόμη τη συνεισφορά επιπλέον παικτών στη διασκέδαση. Η Lara Croft, όταν είναι μόνη, συνδυάζει όπλα, platforming και μαγικές ιδιότητες (όπως τη δημιουργία ασπίδας, βοηθητικής πλατφόρμας κ.λπ.), κάνοντας τους συνδυασμούς που απαιτούνται και από περιστάσεις όπως το στάδιο της ημέρας, τις καιρικές συνθήκες κ.α. Κάθε τύμβος οδηγεί αναπόφευκτα σε boss fight, έννοια που γρήγορα θα γίνει η αγαπημένη σας στιγμή, ειδικά εφόσον οι γρίφοι δεν κινούνται σε ποιοτικά ύψη. Γίνονται όμως πιο ενδιαφέροντες όταν έχετε παρέα. Από τη μία επειδή η παρέα και το ανάλογο κλίμα έχουν ευεργετική επίδραση στο οτιδήποτε και από την άλλη διότι οι γρίφοι αλλάζουν ανάλογα με τον αριθμό των παικτών. Ο πρώτος τίτλος είχε χώρο για δύο παίκτες, αυτή τη φορά όμως προβλέπονται έως και τέσσερις. Σε αυτήν την περίπτωση οι ιδιότητες μοιράζονται, στα δύο κυρίως, μεταξύ θεών και ανθρώπων, ενώ άλλοτε θα διαπιστώσετε ότι οι εχθροί πληθαίνουν και άλλοτε ότι ένας γρίφος απαιτεί περισσότερες κινήσεις και ακόμη καλύτερο συντονισμό και συνεννόηση.
Με ή χωρίς παρέα δεν λείπουν κίνητρα για ολοκληρωμένη εξερεύνηση ούτε και για κυρίως ανούσια επιτεύγματα. Η συγκέντρωση gems οδηγεί στο άνοιγμα όλο και πιο “πλούσιων” σεντουκιών με λιγότερο ή περισσότερο σπάνια και βοηθητικά buffs, ενώ προαιρετικά βάσανα (όπως το να περάσει ο παίκτης κάτω από τα πόδια ενός εχθρού) φέρνουν το δικό τους κέρδος. Το πρόβλημα με την προσέγγιση αυτή, τουλάχιστον εν συγκρίσει με τον προηγούμενο τίτλο στη “σειρά”, είναι ότι η εξασφάλιση loot συνδέεται περισσότερο με grind παρά με επιδόσεις στο επίπεδο. Όχι σε εγκληματικό βαθμό, αλλά και πάλι νομίζουμε ότι είναι προτιμότερη η οδός που ακολούθησε το Lara Croft And The Temple Of Light.
Ακόμη κι έτσι ο νέος τίτλος της Crystal Dynamics προτείνεται στους νοσταλγούς της εποχή που η “μαγεία” υπάκουγε στο πλέγμα της Core Design, ειδικά τώρα που έχει ξεφτίσει επαρκώς η τραγική κατάληξη της εμμονής εκείνης.
Version Tested: PS4
