The Tomorrow Children – Preview (Alpha)

Ασυνήθιστα περίεργο. Το νέο δημιούργημα της Q-Games είναι ακριβώς αυτό. Ένας ασυνήθιστα περίεργος τίτλος που δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του ακόμα και μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης με την Alpha.

Όλα ξεκινούν από το επίσης ασυνήθιστα περίεργο σενάριό του που ναι μεν αρχίζει με τετριμμένο τρόπο -η ανθρωπότητα έχει καταστραφεί μετά από πείραμα τη δεκαετία του ’60- αλλά ακολουθεί ένα δικό του δρόμο που εγείρει περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντά. Άλλωστε μιλάμε για ένα πείραμα που θέλησε να ενώσει τις συνειδήσεις όλων των ανθρώπων σε μία, αλλά το αποτέλεσμα είναι το the void, ένας κόσμος άδειος, αποστειρωμένος, γεμάτος κλώνους που προσπαθούν να πετύχουν την αναγέννηση της ανθρωπότητας από τις στάχτες της.

Ένας τέτοιος κλώνος είναι και ο παίκτης, ίδιος και ασήμαντος ανάμεσα σε πολλούς, με δύναμη που κρύβεται στις προσπάθειες του συνόλου. Στόχος; Η ανάπτυξη και η προστασία μιας πόλης, μέσα από τη συγκομιδή πόρων και τις μάχες με τα σκοτεινά τέρατα που κρύβει το ανθρώπινο υποσυνείδητο.

Ναι, το The Tomorrow Children είναι ένας ασυνήθιστα περίεργος τίτλος. Στην ουσία δεν πρόκειται για κανονικό παιχνίδι. Δεν υπάρχουν αποστολές (πέρα της βασικής) και ο παίκτης έχει πρωτόγνωρη ελευθερία στο τι πρέπει/θέλει να κάνει. Μπορεί να αποφασίσει να συνδράμει ενεργά στην προστασία της πόλης ή απλώς να εξερευνήσει τον κόσμο, αναζητώντας πόρους και σκάβοντας για άλλα πολύτιμα υλικά στα απομακρυσμένα νησιά που περιτριγυρίζουν την πόλη, βρίσκοντας τρόπους να μετακινηθεί χωρίς να πεθάνει. Μπορεί να συνεργαστεί με τους υπόλοιπους παίκτες που δίνουν το παρόν χάρη στον always-online χαρακτήρα του παιχνιδιού, όμως η συνεργασία δεν θα είναι ηθελημένη, αλλά θα επιβάλλεται από το γενικότερο καλό. Μπορεί όμως και να κοιτάξει απλώς να συντηρήσει τον εαυτό του.

Σε μια σοβιετικού τύπου κοινωνία της δεκαετίας του ’60 το τελευταίο δεν είναι πρέπον, όμως ο τίτλος επιτρέπει τέτοιου είδους ελευθερίες. Η μάχη για το καλό του συνόλου δεν παραγκωνίζει το ίδιον συμφέρον. Ο παίκτης μπορεί και πρέπει να αναπτύξει το χαρακτήρα του, να κερδίσει χρήματα από την εργασία του και να τα δαπανήσει σε καλύτερο εξοπλισμό. Μπορεί και πρέπει επίσης να ψηφίσει δήμαρχο. Ή να κινηθεί στο χώρο της μαύρης αγοράς, με την ελπίδα να βρει κάτι καλύτερο. Κυρίως όμως πρέπει να αποφύγει το σκοτάδι, καθώς αυτό αποδεικνύεται θανατηφόρο.

Αν όλα τα παραπάνω φαίνονται δυσνόητα, αυτό σημαίνει ότι η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε το σκοπό της. Να φτιάξει δηλαδή έναν τίτλο που δεν είναι ακριβώς παιχνίδι, αλλά κοινωνική εμπειρία και πείραμα, έναν τίτλο που ευνοεί την εξερεύνηση, χωρίς όμως να δίνει άμεσα τα απαραίτητα εργαλεία και υποδείξεις.

Πράγματι, τις πρώτες ώρες ενασχόλησης το στόμα του παίκτη θα είναι μόνιμα ανοιχτό, σε μια προσπάθεια να κατανοήσει τα όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του. Καθώς ο ανεξήγητος εθισμός στο gameplay διαδέχεται ύπουλα το φόβο της μονοτονίας, ο παίκτης εξακολουθεί να αναρωτιέται. Ακόμα και μετά την πρώτη πτήση με jetpack, ο παίκτης θα συνεχίσει να αναρωτιέται για την εμπειρία που βιώνει. Αυτή η μόνιμη απορία, παρέα με την ελευθερία και τη διάθεση για πειραματισμούς φαίνεται πως είναι η κρυφή δύναμη του τίτλου. Ενός τίτλου που σοκάρει με την αισθητική και τη σχεδίαση των χαρακτήρων του, ενός τίτλου που ελπίζει ότι οι παίκτες θα ξεπεράσουν την αρχική δυσπιστία και θα του δώσουν την ευκαιρία που νομίζει ότι του αξίζει.

Και αυτό το τελευταίο, αν συμβεί, θα είναι σίγουρα ασυνήθιστα περίεργο.